O acusado, xulgado por querer matar á súa muller, nega os cargos e di que ela mente
17 feb 2021 . Actualizado ás 15:57 h.O ano 2017 empezou da peor forma posible para unha veciña de Portugal que había ir a Castrelo do Val a pasar o Nadal co seu marido. Na mañá do 3 de xaneiro a muller ingresou en urxencias do hospital de Verín con varias feridas na cabeza. En presenza do seu marido, ambos dixeron aos médicos que ela se caeu pero máis tarde, cando a muller estaba soa cunha cirurxiá, se sinceró. Relatou que o seu marido a agrediu a noite anterior, na vivenda, e que tras golpeala brutalmente cunha tixola habíaa deixado desangrándose toda a noite, ata que ao día seguinte accedeu a levala ao médico coa condición de que non dixese a verdade.
Este xoves, na sala de vistas da Audiencia provincial, a vítima mantivo aquelas declaracións que levaron a que aquel mesmo 3 de xaneiro o seu marido fose detido e posteriormente acusado dun delito de homicidio ou asasinato en grao de tentativa. A vítima relatou que o 2 de xaneiro discutiu co seu marido porque el non quería ir comprarlle os seus medicamentos, e que sobre as oito da tarde, cando ela estaba na cociña, atacouna de forma sorpresiva. «Colleume polo pelo, por detrás, e golpeoume contra a pedra da cociña», relatou. Ela pediulle que parase, pero en lugar diso o agresor tapoulle a boca e tirouna ao chan, colocándose sobre as súas costas e berrándolle que a ía matar. Aí veu o peor. Abriu a porta do forno e colleu unha tixola, coa que segundo a vítima a golpeou en repetidas ocasións na cabeza. «Pegoume sete ou oito veces, ata que cansou e marchou para a cama. Eu quedei no chan, como morta, sangrando moito pola cabeza», explicou ante o tribunal visiblemente nerviosa. Tras deitarse o marido, e apagar a luz do cuarto, a muller arrastrouse polo chan, intentando saír da casa, pero non puido porque todo estaba pechado e non tiña chaves dunha vivenda de cuxa existencia soubera unha semana antes, cando chegou co seu marido de Portugal. El comprara unha vella casa sen consultalo con ela e propúxolle ir pasar alí unha semana, os dous sos.
Tras a agresión a vítima puido chegar ata a cama. «Tiña tanto frío que arrastreime e tapeime; díxenlle que ía a morrer, pero el durmiuse». Pasaron as horas e, cando se fixo de día Joao Ou. A. levantouse e achegouse ata a súa muller. Ela lembra que lle pechou os ollos coas súas mans, pero cando a muller os abriu pareceu sorprenderse de que seguise respirando. «Con todo ese sangue que hai aí, e ti non estas morta, non pode ser», contou a vítima que lle dixo o seu esposo, quen a continuación tería aberto a fiestra berrando «que vou facer da miña vida, agora non podo fuxir». Ela suplicoulle que a levase ao hospital e el negouse en varias ocasións, dicíndolle que nunca máis ía ver aos seus fillos, pero logo accedeu, a cambio de que ela mentise.
Nada disto, con todo, foi recoñecido polo acusado, o primeiro en declarar. Joao Ou. A., que está en prisión desde estes feitos, relatou a súa versión dos feitos con algunhas dificultades, polos seus problemas de oído e as súas dificultades para expresarse en castelán, o que fixo necesaria a presenza dunha tradutora de portugués. Asegurou que aquel 2 de xaneiro el estaba no dormitorio e que cando foi á cociña viu á súa muller tirada no chan, xunto a unha bombona. Intentou axudala a levantarse, dixo, pero dado que padece esclerose múltiple e sofre moitas dores, apenas puido e foi ela a que se levantou soa. Deitáronse na cama e quedaron en ir ao día seguinte ao médico porque a vítima, segundo el, tiña unha pequena ferida na fronte. «Ela mente, non sei porqué mente tanto», insistiu en varias ocasións, negando quitarlle o móbil no hospital para que non puidese a vítima chamar ao seu fillo. A vista continúa este xoves.
A esclerose non afectou á forza do acusado nos brazos, segundo dixo unha médica
Os axentes da Garda Civil que declararon por estes feitos na sala de vistas da Audiencia provincial explicaron que cando fixeron unha inspección ocular na vivenda, despois de que a muller contase que o seu marido a agrediu brutalmente cunha tixola, e atoparon numerosos rastros de sangue que parecen coincidir coa súa versión. Así, aseguraron que había unha mancha grande na encimera da cociña e tamén no chan, así como restos de arrastre e unha pegada na parede do cuarto. Tamén había restos na almofada e na roupa do acusado, que atoparon tirada nunha esquina do dormitorio.
Varios profesionais médicos prestaron testemuño, propostos pola defensa, para explicar os efectos que provoca no acusado o feito que ter sido diagnosticado, hai xa unha década, de esclerose múltiple. Aclararon que desde hai tempo Joao A. Ou. utiliza muleta porque ha ir perdendo mobilidade nas pernas, aínda que unha das médicas que declarou deixou claro que a enfermidade non lle afectou aos brazos, nos que mantén a forza normal.
Aínda que este xoves será o momento das conclusións definitivas, por agora as tres partes presentadas neste caso fan unha cualificación distinta dos feitos. A Fiscalía de Ourense ve o ocorrido como un homicidio en grao de tentativa e pide dez anos de cárcere. A acusación particular cualifícaos de asasinato intentado e reclama trece, mentres que a defensa pide a absolución ou, no seu caso, a imposición dunha pena mínima.