Ter a oportunidade de ver a Núria Espert sobre un escenario é un agasallo multisensorial. Ten a capacidade embriagadora, e en moitas ocasións única, de conseguir que sintas directamente o que lle pasa ao personaxe. É unha simbiose perfecta -entre actriz, papel e espectador- que provoca que saias do teatro exhausta e repleta. Que esquezas de todo e céntresche no iso que invade o auditorio a cada frase. Son máis de sesenta anos dedicando a súa vida á arte da dramaturgia, á interpretación, a produción e a dirección de historias. Poida que iso, sumado ao estrito coidado do texto e da calidade escénica, teña por resultado a acumulación case innumerable de éxitos que ten ás súas costas. Espert, doce e próxima, prefire aferrarse á modesta idea de que o seu brillante carreira se debe á confianza do público e ao cariño recibido ao redor de cada proxecto novo. Non me atrevo a contradicila, aínda que sen dúbida, iso mesmo é mérito propio seu. O Teatro Principal abre a programación do seu segundo cuadrimestre cun espectáculo que sitúa a Núria Espert no papel principal, o único sobre o escenario, e vincúlaa, unha vez máis, coa poesía de Lorca. Este xoves beberemos de 60 minutos cunha actriz todo terreo, no que a sensibilidade e as emocións están aseguradas. Romancero Xitano será só o pistoletazo de saída da última tempada cultural do ano. Tras el virá a Filarmónica de Colonia, un dos poucos exemplos de música clásica que poderemos gozar na cidade durante o 2019. Tamén pasarán polo escenario da rúa dá Paz A Golondrina ou A Culpa, pero deles falaremos logo.