«Pobres hainos en todas partes», asegura o ourensán Manuel Garrido
22 jul 2019 . Actualizado ás 10:59 h.Di Manuel Garrido que «pobres os hai en todas partes». E podería parecer unha reflexión sinxela, pero alude á cegueira dos países desenvolvidos sobre moitas das gretas da súa sociedade. Garrido ten 82 anos e no 65 decidiu romper con iso. Fíxose misioneiro cos Paúles e o destino levoulle a Madagascar. Como a Antonio Fernández, un sacerdote diocesano do Carballiño, tíralle África. «No seu momento pareceume o máis interesante, así que decidinme e fixen o triple salto mortal», comenta rindo. E marchouse a Zambia, a terra onde se apagou a vida do soado explorador escocés David Livingstone.
Ambos estiveron este sábado no novo encontro dos misioneiros que se celebrou en Ourense. Alí levantouse unha auténtica Torre de Babel con orixes na provincia, xa que, por exemplo, Manuel aprendeu malgache tras as súas múltiples estancias na illa africana e Antonio interiorizó algunhas das linguas tribais coas que se topou no interior do continente. «Para evangelizar es completamente necesario, porque los que hablan francés son los que están en las élites», expón Manuel. Pero o seu traballo vai máis aló da lectura dos versículos, porque a rexión na que traballa é unha das máis apartadas do país.
Os contrastes culturais
Ao sur de Madagascar, en Androy, atopouse cunha comarca «seca y pobre». «Vimos que la gente estaba abandonada con respecto a la alfabetización». E foron pobo por pobo, un traballo de décadas que, en certa forma, xa deu réditos: algúns dos sacerdotes da zona son oriúndos da rexión e intentan que os mozos logren diplomas que acrediten a súa formación para que dean un paso máis e vaian a centros de educación de nivel.
Na fronteira de Zambia coa República Democrática do Congo, Antonio sorprendeuse ao coñecer que «cada vez que se cometía un delito, as autoridades tentaban que máis alá de un castigo se fomentase a convivencia do culpable co afectado». Nun continente infestado de cicatrices que, en ocasións, volven abrirse, parece un brote verde. E Fernández sinala que «a xente é moi respetuosa e educada, lonxe da actitude crispada que se ten en Europa á hora de dicir as cousas». Antonio pensa volver proximamente ao país, pero pola súa cabeza tamén asoma, a medio prazo, a idea de regresar á súa terra.
O corazón de Purita, en Bolivia
Naceu fronte aos xardíns do Posío e traballou durante moito tempo como enfermeira en Ourense, pero Purita Lorenzo notaba que o seu corpo lle pedía irse a outra parte. E foise a Bolivia, á provincia oriental de Santa Cruz de la Sierra. «Tívenme que volver, moi ao meu pesar, pero estou aquí por cuestións persoais e pola miña propia vontade», detalla. En Sudamérica estivo 19 anos, tras irse con 47 e pedir unha excedencia no seu traballo. «Foi unha época moi feliz», conta. E entendeu que non sólo ía axudar, senón a comprender outra filosofía de vida: «En ocasións vin ata a sete persoas vivindo no mesmo cuarto. Aprenderon a vivir con pouco e ser felices igualmente. Aquí nunca nos saciamos».
Purita, que antes de irse a Bolivia xa colaboraba en proxectos de axuda contra a drogadicción e nos cárceres, reflexiona sobre por que no seu momento decidiu cambiar de rumbo: «Síntome ben coa xente humilde».
América Latina, entre os destinos preferentes dos relixiosos ourensáns
Máis dun centenar de misioneiros da provincia -concretamente 115- atópanse repartidos pola xeografía do globo en tarefas de axuda e evangelización que acadan un total de 29 países e implican a 47 congregaciones relixiosas. Deles, 90 traballan en distintos puntos de América Latina: Porto Rico e Brasil, con máis dunha decena, son dúas dos destinos predilectos, pero tamén Guatemala, Perú, Arxentina e a República Dominicana.
No caso dos que están no continente africano, un total de oito, concéntranse na súa inmensa maioría en países subsaharianos: de Angola a Benín, pasando por Camerún e a República Democrática do Congo. Sólo un sáltase esta pauta, cunha misión en Marrocos. En Asia, mentres tanto, dous ourensáns executan estas tarefas en Israel e Filipinas. Neste último país, son dous os misioneiros que están asentados nas illas. Mentres, en Europa, hai un total de 14 relixiosos con presenza en Alemaña, Francia, Inglaterra, Italia e Portugal.
Nos datos de distribución dos misioneiros tamén hai un dato máis que relevante: do total de 115 que participan nestes programas de cooperación, hai 72 mulleres, un número notablemente superior aos 43 homes contabilizados.