Vostedes non o saben, pero esta semana cumpriuse medio século do inicio das clases na recentemente creada Escola Técnica Superior de Arquitectura da Coruña. Ocorreu o 4 de novembro de 1975, un martes outonal, nubrado e un pouco triste. Cinco semanas antes en España foran fusilados cinco terroristas do FRAP e a primeira ETA. España estaba absorta pola agonía do xeneral Franco Bahamonde, que o día anterior entrara en coma por unha hemorraxia gastrointestinal. Os médicos decidiron facer partícipes aos españois de que as feces da súa excelencia tiñan forma de melena. Eu, pola miña banda, estaba a facer prácticas para o carné de conducir.
As clases comezaron na nova escola de Arquitectura Técnica, que nos cederon aos oitenta pelagatos que, pertrechados cos nosos cartabones e os nosos inmensos cadernos, tomamos posesión dun extremo do edificio. Entre o alumnado proliferaban as melenas longas, as barbas rizadas e os jerséis inmensos, sobre todo entre os veteranos que viñan de Valladolid. Desde o primeiro día fomos presa da febre democrática, e celebramos asembleas kafkianas onde se votaba se se votaba e logo votábase que había que votar. Logo iámonos de viños.
Franco morreu dúas semanas despois agarrado ao brazo incorrupto de Santa Teresa, e España, simultaneamente, tras a Marcha Verde marroquí, renunciaba ao Sahara español. Foron anos de tolemia e violencia, de poesía e jazz, de amores e de amizades. E xa pasaron cincuenta anos.