«Vén un terremoto de cando en vez a lembrarnos que a natureza é poderosa»

OPINIÓN

UMIT BEKTAS | REUTERS

07 feb 2023 . Actualizado ás 05:00 h.

Mellor non saber

O que resulta incrible é o afán que temos os humanos por seguir destruíndonos, sen tregua. Entre todos alimentamos guerras con entusiasmo, apróbanse leis «progresistas» (aborto, eutanasia e algunha máis), e, para seguir na liña, vén un terremoto de cando en vez a lembrarnos que a natureza é poderosa e arrasa con todo se se lle antolla. Agora tocoulle a Siria, por se tivesen pouco coa súa propia guerra, e tamén a Turquía. Ambos os países pedindo axuda internacional.

Fai tan só dous anos parecía que nunca iamos volver á vida de antes. E si, cun invitado indesexable ao que hai que manter baixo control, aquí estamos de volta, ampliando o medo ás bombas rusas e aos globos chineses. Agora o temor non é tanto a un virus, que tamén, senón a que nos acade a guerra. A verdade, mirando o mapa de Europa vese o preto que estamos do conflito. Calquera día escápaselles un mísil viaxeiro e a ver que pasa. Pero non adiantemos acontecementos. Hoxe, para maior xúbilo e alegría, acaban de anunciar a subida do diésel. É dicir, ou tes diñeiro para comprar outro coche, ou vendes o que tes para comprar o diésel. A prezo de Putin. Visto o visto, mellor é non saber. ¡A mellor receita, ignorancia absoluta! M. J.Vilasuso . As Pontes.

Pensión universal, pensemos niso

Faime moita graza cada vez que oio aos políticos dicir que hai que defender os dereitos e as liberdades das persoas (xa sexan nenos, novos, adultos ou maiores), porque en realidade se refiren a unhas cantas persoas, pero non ao conxunto da poboación.

Por pór un só exemplo, vou centrarme nos pensionistas: aprobouse unha subida do 8,5 % das pensións, o maior incremento en moito tempo; pois ben, esta medida non acabará coas desigualdades, e beneficiará, como é lóxico, máis a uns que a outros. É dicir, os pensionistas máis ricos seguirán séndoo, e os máis pobres igual. Non se achegarán uns a outros, e a fenda seguirá sendo a mesma.

Seguiremos vendo que hai uns pensionistas de primeira (aqueles que cobran a pensión máxima: uns 2.500 euros), de segunda (uns 2.000 euros), de terceira, cuarta, quinta e ata de sexta categoría (os que nin sequera chegan aos 600 euros).

Dado que parto dunha idea moi simple, que é que todas as persoas teñen as mesmas necesidades vitais (respirar, asearse, alimentarse, vestirse, ter unha casa...), e dado que tanto se fala de liberdades e de dereitos, todos deberiamos estar nas mesmas condicións e contar coas mesmas oportunidades existenciais; niso consiste, precisamente, a xustiza e o benestar social.

Como lograr unha pensión universal? Cando o soldo e o traballo sexan universais, é dicir, que toda persoa teña garantida unha renda e un emprego durante a súa vida activa, porque todo o mundo terá cotizado a mesma cantidade (destinada á súa futura pensión ) e durante os mesmos anos. Juan Ruibal Ordóñez. Pontevedra.

Porcos bravos de dúas patas

Parece ser que recentemente nalgunhas cidades vense porcos bravos. En Santiago hainos, pero de dúas patas, iso si, sen dúbida son da mesma raza. Refírome concretamente aos clientes dun pub que, ao amparo da noite, vomitan, mexan entre os coches (eles e elas) e deixan a rúa dos Loureiros chea de cabichas, papeliños hixiénicos, vasos a veces medio cheos e botellas de cervexa, en ocasións coa cara de deixalos en calquera ventá ou porta da veciñanza. E de paso as decoran con rotuladores. A policía municipal debe contar con poucos efectivos ou talvez con pouco interese, pois non remedia a situación. Bugallo, compañeiro, a ver cando te vemos por este anaco de Camiño de Santiago, que o é, un domingo cediño porfa. X.M.P.P. Roxos (Santiago).

Hospital de Verín

Fai falta un aparcadoiro subterráneo de pagamento debaixo do actual do Hospital de Verín, pois as prazas de aparcadoiro son ocupadas polo persoal que traballa no centro e os pacientes que teñen cita cos seus médicos teñen poucas prazas libres. Manuel Diz Vázquez. Verín.