Chegan ao meu móbil dous vídeos de TikTok dunha moza de aspecto simpático que, con gran seguridade en si mesma e baseándose na súa experiencia, infórmanos de como son os cerebros das nais e dos pais.
O das nais caracterízase por ter moi desenvoltas certas áreas: a de enviar emoticonos de bos días e boas noites, a da sensibilidade ás correntes e aires acondicionados, a de oír sempre a que hora chegan os fillos á casa, a de ordenar ou tirar sen permiso pertenzas destes, a de facer ruído as fins de semana pola mañá. E pouco desenvolvidas e cada vez máis pequenas se atopan a área da paciencia, a do descanso, e mesmo carece por completo da área que permite lembrar contrasinais, labor que deixan recaer, ¡hai que ver!, sobre os ombros dos fillos.
En canto aos pais, teñen moi desenvoltas varias áreas: a de taxistas dos seus fillos, a de organizar a grellada, a de ler as instrucións do que se tercie e a do interese polo deporte, como espectadores ou televidentes.
Carecen da que lles permitiría lembrar os nomes das amigas das súas fillas e a de tomar decisións sobre o que estas lles consultan, labor que descargan sobre a esposa e nai de familia.
Eses vídeos teñen enorme éxito, un leva catorce millóns de visualizacións. Vese que a moita xente gústanlle e os reenvían.
Non foi o meu caso. A min molestoume que entre tanta parodia e caricatura non aparecese un trazo de tenrura, de admiración ou de agarimo, xa que non de respecto.
E tamén me deu pena a ausencia de calquera referencia cultural na vida desas familias. Quizá non a hai, ou quizá esa área falta no cerebro de quen mira, de quen nos ofrece esa visión dos pais.