O fin da prostitución, máis preto

Yolanda Besteiro PRESIDENTA DA FEDERACIÓN DE MULLERES PROGRESISTAS

OPINIÓN

24 oct 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

A prostitución é violencia contra as mulleres, e un privilexio masculino que ha de ser sempre abolido se queremos chegar a ser unha sociedade completamente igualitaria. Sempre habemos de ter presente que ten as súas raíces na desigualdade estrutural de xénero e as distintas discriminacións que sitúan a unhas mulleres en situación de maior vulnerabilidade social para verse abocadas a ser prostituídas. 

España ocupa o primeiro posto en consumo de prostitución en Europa e o terceiro do mundo; pero hoxe, esta vulneración dos dereitos humanos das mulleres está máis preto de acabarse. Desde hai anos, o PSOE mantivo unha clara posición abolicionista do sistema prostitucional, pero agora deu o desexado paso de promover dunha vez por todas unha lei integral que, ademais, expón por primeira vez o castigo a clientes e proxenetas. Sen eles, tengámoslo claro, a prostitución non existiría.

É máis necesario ca nunca sinalar e castigar, sen ambigüidade algunha, aos auténticos responsables que prostitúen ás mulleres e mostrar a violencia do sistema prostitucional que converte os corpos das mulleres en obxectos mercantilizables para satisfacer os desexos doutros. É máis necesario ca nunca crear ese marco legal propio. Non é suficiente nin efectivo incorporar cambios noutras normativas, como expuxo Podemos, tales como a recuperación, por outra banda necesaria, iso si, da terceira locativa na Lei de Garantías de Liberdade Sexual para multar a aquelas persoas que se lucran da explotación sexual das mulleres, como propietarios de locais ou pisos nos que se exerce a prostitución. Ou unha posible emenda á Lei de Estranxeiría -calcúlase que máis do 70 % das mulleres explotadas están en situación irregular- para que as migrantes vítimas de trata teñan os mesmos dereitos que o resto.

E non é nin suficiente nin efectivo porque é momento de outorgar á explotación sexual de mulleres de toda unha dimensión xudicial para pórlle fin. Non facelo é titubear con decisións regulacionistas, posiblemente debidas a presións de socios políticos. É necesaria unha lei que contemple medidas de protección e amparo integrais a vítimas e sobreviventes da prostitución e programas e alternativas laborais de saída real do sistema prostitucional, pero sobre todo é hora por fin de criminalizar todas as formas de proxenetismo e penalizar aos clientes que exercen claramente violencia sexual.

Tamén, e sumamente importante, é que esta lei recolla a necesidade dunha educación afectivo sexual en todas as etapas e niveis educativos, con control absoluto do consumo de pornografía, incluíndo tamén campañas públicas de prevención e desactivación do consumo de prostitución.

Así pois, unha sociedade comprometida coa igualdade de xénero ha de apostar por políticas públicas que acaben dunha vez por todas con esta grave discriminación e violencia. Chegou o momento de incidir claramente e sen vacilaciones na necesidade de garantir ás mulleres unha vida libre de violencia. Sería unha mágoa volver sumirnos en debates políticos infrutuosos cando a vida de tantas e tantas mulleres depende de que albisquemos que a explotación sexual podería ter os días contados.