Un dos asuntos espiñentos desta semana foi «a paulatina desaparición da redución por tributación conxunta mediante o establecemento dun réxime transitorio, debido a que xera un desincentivo á participación laboral do segundo perceptor de renda (principalmente mulleres)». Máis aló das declaracións de varias ministras negando que haxa unha decisión tomada, conviría esclarecer se estas vantaxes son acertadas ou non.
As familias presentan declaración conxunta se é máis favorable que a individual, e normalmente interesa cando o segundo perceptor non achega ou achega un máximo do 10 % dos ingresos do fogar, sendo as mulleres o membro do fogar con menor renda no 84 % dos casos.
A 26,6 millóns de persoas non lles afecta a tributación conxunta, porque lles beneficia máis a tributación individual ou pola baixa contía das súas rendas. En cambio, preséntanas 3,5 millóns de familias cun custo fiscal de 2.393 millóns, das que tres millóns son familias de dous cónxuxes que gozan do 91 % do custo fiscal, e medio millón son familias monoparentais que só se benefician do 9 % restante.
En Galicia tampouco afecta a redución a 1,7 millóns de persoas. Beneficia a 209.853 familias en 683 millóns. Dese total, 185.337 son familias de dous cónxuxes que gozan do 92 % do custo, e as familias monoparentais recollen só o 7,7 % restante, sendo igualmente, as mulleres a cabeza de familia monoparental no 81,2 % dos casos.
Paradoxalmente, o beneficio fiscal beneficia ao sustentador principal do fogar, normalmente o home. E como todas as reducións da base impoñible, beneficia máis a quen máis gana, polo que tamén é un beneficio regresivo ao ir en contra da progresividad do IRPF. De feito, a metade das familias con maior renda gozan do 85 % do custo fiscal, e o 10 % de maior renda acumula o 22 % do custo.
O custo que o Estado destina a esta vantaxe fiscal non reduce as dúas fendas de xénero polas que as mulleres cobran menos que os homes e a taxa de emprego é 10 puntos menor que a masculina.
Por estes desaxustes, os Técnicos do Ministerio de Facenda propomos volver ao sistema vixente entre 1999 e 2006 que incrementaba o mínimo familiar segundo o tipo de familia e as características dos seus membros.
Con iso, aforraríanse 1.035 millóns que poderían dedicarse a políticas activas de emprego da muller. E como o acceso ao traballo é difícil para as mulleres a partir de 48 anos, o Goberno acerta en manter transitoriamente as vantaxes fiscais da tributación conxunta.