Jordi Évole é a referencia dese xénero ao que agora chaman infoentretenimiento, que adoza a información ou as entrevistas con xiros guion que sacan ao público dese sopor que se lle presupón. Que a Évole vaille o enganche peliculeiro demostrouno moitas veces, especialmente naquel falso documental sobre o 23F no que, por uns minutos, cooulle a medio país o engano de que o golpe de Tejero fora unha montaxe. Dicían algúns que o presentador dilapidara alí a súa credibilidade, pero a súa figura non se resentiu nin o máis mínimo. Nunca deixou de conseguir que os entrevistados máis insospeitados sentásense a falar con el e só con el.
Este domingo, Évole subliñou o carácter teatral da súa entrevista por capítulos a Miguel Bosé mediante un arranque inspirado en un thriller. Un avión sobrevoa as luces nocturnas de México DF. El chega, sobe a un taxi e confésalle ao condutor: «Veño ver a un amigo». Nunha montaxe paralela, Bosé diríxese ao mesmo hotel. O condutor prevén ao persoal: «Xa está a chegar». Coma se houbese que articular un meticuloso protocolo sen o cal todo podería vir abaixo. Miradas furtivas asoman polas esquinas mentres o artista percorre os corredores ata que entrevistador e entrevistado reúnense, por fin, no alto dun rañaceos. Todo un envoltorio que sugestiona ao espectador cun espectáculo á altura do personaxe.