Desde que empezou a pandemia demos numerosos tumbos nun titánico esforzo colectivo por conter ao virus. Como nas grandes películas do oeste, fixemos formar os carros en círculo e agachamos as cabezas para evitar o flechazo do covid. Pero sempre soubemos, como os heroes dos inmortais filmes de John Ford, Raoul Walsh ou Howard Hawks, que neste interminable Río Bravo estamos completamente cercados e por agora non podemos facer outra cousa que resistir e suxeitar con firmeza todas as armas a disposición. Unhas, como o sacrificio colectivo da sociedade e o esforzo dos profesionais sanitario, servíronnos ben. Pero outras nos fallaron.
Lembran cando a aplicación móbil Radar Covid ía salvarnos do coronavirus? En teoría melloraba o imprescindible rastreo, e funcionou moi ben na proba piloto, pero foi un fracaso. Chegou un pouco tarde. E moitas comunidades non se tomaron a súa implantación moi en serio. O resultado? A maioría dos españois non a descargaron. Non marcou a diferenza. Que pasará agora cos códigos QR para controlar o tránsito na hostalería? Posiblemente o mesmo. Só poderemos levantar o cerco cando escoitemos, como naquelas películas, o clamor das trompetas de o único sétimo de cabalería que nos pode rescatar: as vacinas para todos.