A pesar do seu máis que evidente fracaso histórico, das súas numerosas vítimas (cóntanse por millóns) e das incoherencias burguesas dos seus líderes, sorprendentemente o marxismo segue sendo a día de hoxe o catecismo dalgunhas persoas. Xa non é unha escola filosófica, claro, se é que algunha vez o foi, senón un mito; e os mitos poden prescindir da razón… Dúas posibles explicacións son que ao ser humano cústalle moito traballo vivir sen ídolos, por unha banda, e o enorme afán de desquite que aniña en non poucas almas (quítache ti para pórme eu).
Outra cousa curiosa é que aquí os que van de comunistas profesan tamén un liberalismo moral (que non político nin económico), sendo así que alí onde o comunismo aínda pervive como estrutura de poder (China , Cuba) non queren nin oír falar dos dereitos e liberdades individuais.
Todo isto, unido á preguiza intelectual dunha cidadanía que nunca tivo tanto poder de intervención nos asuntos públicos como ten agora pero que non gusta de pensar nas consecuencias a medio e longo prazo das súas decisións (ou omisións), está favorecendo a construción dun espazo político e social pouco amigable para aqueles que non pensen como o Goberno. Engádase a todo iso os efluvios que produce a erótica do poder e un paradigma ético baseado no pragmatismo máis obsceno e terán vostedes as vimbias exactas cos que estamos a construír a España das próximas décadas.
O que albisco dese futuro próximo cáusame un profundo desasosego. Porque, ademais, seguimos enrareciendo o debate público con afirmacións que ninguén dixo. Por exemplo, eu non dixen que os coidados paliativos liquiden o problema ético da eutanasia. Sempre haberá persoas que, por ben coidadas que estean, queiran pór fin á súa existencia.
O que si dixen -e reitero- é que, mentres non haxa alternativa real, é dicir, que a persoa estea ben atendida e ademais teña a posibilidade de solicitar a axuda ao suicidio, a voluntariedad e autonomía sobre a que se di descansa a petición de eutanasia non será tal. Este é o meollo da cuestión. O que eu vexo todos os días no hospital. Por conseguinte, conceder a eutanasia a aqueles que non teñen os coidados adecuados é inmoral. E isto non responde a ningún parámetro teolóxico ou relixioso: é pura e simple bioética. Lean, por favor, os fundamentos do principio de autonomía.