Otegi quere ¡democratizar España!

Roberto Blanco Valdés
Roberto L. Blanco Valdés O OLLO PÚBLICO

OPINIÓN

Juan Ferreiro | Efe

25 novs 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

El mesmo proclamouno con orgullo. El, un personaxe cuxa traxectoria podería formar parte daquela Historia universal da infamia na que Jorge Luis Borges nos conta de impostores, asasinos e piratas. Incluso o título dun deses relatos cegadores (O atroz redentor Lazarus Morell) iríalle como anel ao dedo a Arnaldo Otegi, que agora, ¡pásmense!, pretende ¡democratizar este país! ¡Nada máis nin nada menos!

Vexan se non: «Nós imos ao Congreso e ao Senado a parar á dereita fascista e a abrir fiestras de oportunidade á democratización do Estado. Nós estamos alí para facer exactamente iso», dixo este luns o atroz redentor Arnaldo Otegi, quen engadiu, para ignominia dos beneficiarios da súa estratexia democratizadora: «Formamos parte do bloque que expulsou ao PP do Goberno de España. Estivemos na moción de censura e participamos na moción de censura. Estivemos no bloque que posibilitou a investidura de Sánchez e estivemos no bloque que posibilitou o Goberno de Podemos e o PSOE». E todo, claro, para impedir que «a derechona» gobernase.

Abonda ler esas palabras para entender que Otegi e os seus colegas creen que a súa loita (Sein Kampf) é agora a mesma que ocupou a súa vida enteira. Porque a falta do máis mínimo arrepentimento ou autocrítica, da máis mínima condena polos seus moitos anos de actividades terroristas ou de apoio ás que outros realizaban, caben xa poucas dúbidas que ese «home de paz», segundo palabras textuais de Rodríguez Zapatero , ve unha plena coherencia entre as súas accións pasadas e presentes.

Xunto co seu cómplice Luis María Alkorta Maguregi (alias o Bigotes), Otegi (alias o Gordo) secuestrou en 1979, durante dez días, ao enxeñeiro Luis Abaitua, entón director da planta de Michelin en Vitoria, «dando cumprimento ás consignas e ordes recibidas da cúpula de ETA-PM», segundo consta na sentenza que os condenou unha década despois por detención ilegal. O obxectivo do secuestro era, seguro, illar á derechona e contribuír con iso, como agora, á democratización de España, que en 1979 aprobara xa unha Constitución que segundo é de todos ben sabido perpetuaba a ditadura militar que comezara en 1939.

Ese demócrata admirable que foi sempre, sin duda, Arnaldo Otegi comezou entón unha historia política que, xa como membro activo de ETA a través das moitas marcas comerciais da banda terrorista (entre elas Batasuna, Herri Batasuna, Euskal Herritarrok), constituiría o nervio das actividades de quen seguiu loitando pola democracia mediante un apoio sen fisuras ás miles de accións criminais etarras, entre as que destacan 857 asasinatos.

Sería inimaxinable que un goberno democrático en Europa aceptase formar maioría cun suxeito así e un partido con esa traxectoria. Pero a Sánchez non lle importan as siglas (salvo as do chamado trifachito), nin lle inquieta o pasado, salvo a nosa Guerra Civil, que non acabou, como ETA, fai nove anos, senón 80.