Se creo nos políticos?
Lía o artigo desa sección que preguntaba: Tenlle afecto á clase política? Nunca lle tiven un afecto especial. Sempre pensei que nese mundo, é moi difícil ser honesto e honrado cun mesmo e os seus principios e non ser chuspido do partido que lle esixe lealdade extrema aos seus líderes. Aínda así houbo un tempo que polo menos respectaba esa figura, como mal menor e imprescindible para manter o que entendo como a mellor forma de convivencia dun pobo, a democracia. Pero nos últimos anos, a corrupción, os enfrontamentos, a falta de acordo polo ben do país por amais de interéselos partidistas, botaron por terra todo indicio de respecto e iso colmouno ver como nestes últimos meses, miles de políticos, no Goberno, autonomías, deputacións e concellos, asumiron a necesidade de enviar a casa a todos os españois, cunha gran quebranto económico. E todos eses políticos, que tamén estiveron nas súas casas confinados e sen traballar, non fixeron o seu propio ERTE, é máis cobraron os seus suculentos soldos íntegros e ademais para vergoña aínda cobraron as dietas por uns gastos que non se realizaron. Talvez sexa o chocolate do papagaio, pero suficiente como para demostrar de que clase están feitos. E iso sen entrar na situación sanitaria e económica, a cal, polo menos nunha parte importante, sexa produto da súa ineficacia. Creo que gran parte dos españois, xa non sentimos afecto polo políticos, ás veces ata me cuestiono se son necesarios. Francisco Barreiro.
Unha minoría esquecida
A fala é unha sorte que moitos damos por sentada. Celebrouse o Día Internacional da Toma de Conciencia da Tartamudez. Por iso, é conveniente incidir neste trastorno que a pesar de sufrir o esquecemento alleo é padecido por miles de españois. A definición técnica é a dificultade á hora de producir palabras. Con todo, existe unha acepción moito máis dura: un trastorno que evoca sentimentos tan negativos como a frustración, a incomprensión, o medo… Emociones derivadas dun difícil proceso de socialización. Impacta saber que o 80 % dos nenos que tartamudean sofren acoso escolar. Ou que este trastorno leva implícita a precariedade laboral e unha longa cola de prexuízos e miradas por amais do ombro. Irracionalmente, vincúlase a tartamudez coa falta de intelixencia. Falso. Debemos converternos nunha fonte de axuda, non de presión social. E lograr que xamais teñan medo a alzar a súa voz. Que sexan un berro rotundo, non un rumoreo. Beatriz Neto. Pamplona.