Xestación subrogada?
Todos oímos algunha vez o gran debate dos «ventres de alugueiro», ou, como a min máis me gusta chamalo, da «xestación subrogada». É un tema do que levo informándome desde que souben da súa existencia e, a verdade, é que o vivo con moita paixón.
Cando empecei a saber máis sobre este feito deime conta de que no mundo hai países onde é legal e hai unha porcentaxe moi baixa de casos de trata de mulleres, xa que estes teñen unhas bases legais moi ben afianzadas, como en Reino Unido ou Australia onde se practica a xestación subrogada altruísta. Tamén hai outros, como Ucraína, nos que nos atopamos con experiencias que poñen os pelos de punta. Imaxinemos que alguén da nosa familia, ou do noso círculo próximo, non pode ter un fillo de forma natural e intentou de mil xeitos poder traer a un fillo ao mundo pero nada funciona. Ademais, a adopción vai tan lenta que nin adoptar pode. Entón este familiar teu, desesperado, pídeche que lle axudes. Así que ti, libremente, decides facelo e prestarlle o teu ventre para que poida ter un fillo bioloxicamente seu, a maior ilusión da súa vida. Que ten isto de ilegal e de amoral? A día de hoxe en España esta situación non é posible, houbo un intento de legalizar a xestación subrogada altruísta cunhas medidas a proba de lume, pero esta foi ignorada. Agardo que nalgún momento, á hora de legalizar leis como estas, pensemos nas familias, nas persoas. Defendamos a liberdade da muller e deixemos de cosificarla co mero feito de denominalas «ventres de alugueiro». Marta Silva.
Cayetana
Cayetana Álvarez de Toledo atribuíu a caída do Partido Popular nas enquisas ao seu cesamento como portavoz no Congreso. Un pouco pretenciosa de máis paréceme tal tese. A vida política é moi complexa, e máis nestes momentos, como para ver nun feito concreto, por relevante que sexa, tan contundente baixada nas sondaxes. Ademais habería que dicir que unha vez cesada e ter satisfeito -supostamente así- a un sector do electorado, fose lóxica e esperable una certa recuperación. Pero iso non sucedeu. No entanto, non habería que falar en plural. Porque investigacións demoscópicas hai para todos os gustos e conclusións. Sen ir máis lonxe, segundo unha enquisa de publicada fai uns días nun xornal económico, o PP manteríase estable, rabuñaría dúas décimas de voto e perdería un só deputado. Cidadáns seguiría sen tocar chan, mentres que de facer caso a outras enquisas, gañaría tres.
Xeneralizando un pouco, o problema para o PP é que ten dúas almas non tan disciplinadas como na esquerda: militantes e eventuais votantes. E nese tira e afrouxa entre o que algúns chaman «militancia e votancia», os primeiros, acosados desde hai tempo ata o indecible (dá igual con Aznar que con Rajoy que con Casado) reclaman dureza. E se non vena, vanse a Vox ou quedan en casa. Os segundos, pola súa banda, optan por alternativas máis suaves onde sempre atopan oco. Non é doado manexar a situación. Con Cayetana ou sen Cayetana. Marcos Ferreiro. A coruña.
Verborrea
Mentres os traballadores de Alcoa temen o peche da planta -cada vez é máis inminente-, as administracións din que están a traballar no problema. A solución, polo momento, segue sen estar amais da mesa, e, polo tanto, o persoal galego da multinacional o único que ten claro é que, talvez, nunhas poucas semanas, verase na súa casa e sen emprego. Os homes e mulleres de Alcoa necesitan menos verborrea política e máis decisións. Sara García Rodríguez. Lugo.