Franco Grande, home de letras e letrado dás finanzas, é un símbolo de como ou traballo que se asenta sobre conviccións firmes e se artella de xeito cohesionado e constante, dá vos seus froitos. Do valor dá súa obra literaria, heteroxénea, cualificada e necesaria, falarase moito nas súas necrolóxicas de agasallo. Eu non quero deixar de pensar non avogado, non home de sentido práctico e capacidade de renunciar a darlle renda solta a súa creatividade, para que outros puideran vivir na cultura e dá cultura, coa premisa de que non hai cultura en Galicia se non é coa lingua galega.
En Franco Grande salientaron unha mente práctica e un corazón apaixoado nunha persoalidade sobria e de mirada ampla. A súa figura cobra, cábese, máis valor cando conmemóranse vos 70 anos dá Editorial Galaxia. O foi un dous artífices dá consolidación dun proxecto editorial que demostrou que a cultura pode ser tan importante para ou cambio social como a política convencional. Opción tan necesaria como difícil na anomalía dá posguerra, nun país onde seguía moi preta a memoria dúas que pagaron coa vida ou co exilio unha visión democrática e plural dá convivencia. Foi unha ousadía que é, nin máis nin menos, ou chanzo superior dá valentía. Non por seica, Xosé Luís Franco Grande, falou do medo en moitos dous artigos publicados na columna «A soleira» neste xornal. O advertía contra ou medo, contra a toxicidade que paraliza e obstrúe aváncesvos necesarios para unha sociedade que analizaba con ollada ampla, de alento universal, e abertamente comprometida cunha Europa federal como modelo de convivencia moderno e solidario. Ao se xubilar, deixou escrito que «a miña profesión impedírame facer a obra literaria que eu quixera. Pode que, agora xubilado, escriba aínda unha ducia de libros. Non pertenzo a ningún partido político: é unha mala cousa que vos tres de máis implantación en Galicia sexan unha verdadeira calamidade nacional, xa que están contribuíndo, e con eficacia, á destrución do país. E non se decatan». Dezaoito anos despois, ou seu pensamento segue vivo.