O envurullo da liquidación do IVE ás comunidades: o mes perdido
OPINIÓN
O IVE é un tributo cuxa recadación está parcialmente cedida ás comunidades autónomas na súa 50 %. Como é o Estado o que o recada na súa totalidade, ha de liquidar a parte correspondente a elas, uns 35.000 millóns de euros anuais, cun decalaje de dous anos.
No 2017 regulouse unha modificación técnica neste imposto para mellorar o seu control, modificación pola que aos maiores contribuíntes, ademais de obrigalos a informar a súa operacións rapidamente, ampliábaselles o prazo de ingreso do 20 ao 30 do mes seguinte ao que autoliquidan, o que provoca que o mes de novembro do 2017, que entraba na caixa do Estado nese ano, pase a facelo xa no 2018, polo que só se imputan 11 meses a aquel e, a partir de entón todos os anos volver a contabilizar con 12 meses (o IVE ás comunidades sempre era de decembro a novembro, excepto no exercicio que está en cuestión, que foi de decembro do 2016 a outubro do 2017).
Despois disto, o anterior Goberno, no proxecto de lei de Orzamentos para o 2019 intentou volver aos prazos antigos, de tal forma que, se se aprobou esa norma, a caixa dese exercicio tería computado 13 meses de IVE, recuperando o famoso «mes perdido».
O caso é que, como todos sabemos, ese proxecto non foi aprobado, e a liquidación do 2017, que se fixo no 2019, non incluíu máis de 2.000 millóns daquel 2017, correspondentes ao mes de novembro dese ano, e agora ese importe parece que tampouco se contempla nas entregas iniciais que acaba de anunciar o Ministerio de Facenda para este 2020, polo que xorde a inquietude entre os responsables autonómicos.
Desde o noso punto de vista, trátase dun problema técnico que pode estar creando un problema orzamentario ás comunidades de réxime común, ademais dun problema institucional. Agardamos que se poida solucionar coa boa vontade das partes antes ou á vez que se aproba o novo sistema de financiamento autonómico, que se está facendo agardar demasiado.