Pin e pon

Fernanda Tabarés
Fernanda Tabarés OUTRAS LETRAS

OPINIÓN

Eduardo Parra - Europa Press

19 ene 2020 . Actualizado ás 09:30 h.

Nun dos capítulos máis perturbadores da serie Black Mirror unha nai amedrentada á que dirixe Jodie Foster utiliza a tecnoloxía para librar á súa filla de calquera manifestación violenta. Unha aplicación informática pixela a visión da nena cada vez que algo interfire no seu campo de visión o que a instala nunha placidez cosmética e arrebátalle a capacidade de detectar o mal, que a ela sempre se lle presentou oculto por unha máscara de cadrados e un son distorsionado.

A estratexia non pode acabar peor e representa esa obsesión compulsiva polo control e a sobreprotección que caracteriza ás maternidades modernas. Nenos tutelados, vixiados, escoltados, observados, suplantados; nenos tratados como as especies en perigo de extinción, considerados case unha rareza que hai que conservar en cápsulas, en burbullas que ao final son cámaras de frustración para adolescentes perdidos. Pais que exercen de gardacostas dos seus fillos e de matóns no médico porque non cura ben ao neno, no colexio porque castigan ao neno, no parque infantil porque se lle coaron no tobogán ao neno, na cabalgata de reis porque lle colleron os caramelos ao neno, no partido de fútbol porque o adestrador non ve o crack que é o neno, co catedrático da universidade porque suspendeu ao neno.

O último artefacto é o pin parental de Vox , unha ferramenta de intromisión e control educativos de persoas que confunden a paternidade coa propiedade.

Recoméndolles que vexan o final de Black Mirror.