A pesar de que os fieis, desde os primeiros cristiáns, aceptaron a María como a nai de Jesús, sempre enche de graza, a Igrexa non se pronunciou sobre a santidade absoluta de María ata o Concilio de Trento, porque sempre foi discutido polos teólogos por mor da doutrina da universalidade do pecado orixinal. Afirmar a universalidade do pecado orixinal vén ser o mesmo que recoñecer que a nostalxia e o sentimento de culpa por ter sido expulsados dun paraíso é algo propia da condición humana e previo a toda filosofía, a toda ideoloxía e, mesmo, a toda relixión. Pódese dicir do sentimento de culpa por ter perdido o Paraíso, o que di Torres Queiruga da esperanza: é «unha dimensión constitutiva que, como interrogante último e radical, afecta ao humano como tal».
Ao longo da historia do cristianismo, pola mala prensa que tivo a sexualidade, a santidade case sempre ha ir unida á virginidad na Igrexa. Por iso, para exaltar a santidade absoluta de María, afírmese que foi virxe durante toda a súa vida. O dogma da Inmaculada Concepción e a virginidad de María son dúas cousas diferentes. Ao longo da historia, a virginidad de María foi posta en cuestión en diferentes ocasións por escritores e ata por teólogos e exégetas. Pódese admitir que Jesús tivo irmáns e que María perdeu a virginidad nalgún momento da súa vida, e seguir defendendo o dogma da inmaculada concepción de María, e que Jesús foi procreado por obra e graza do Espírito Santo sen intervención de home algún.
Inmaculada quere dicir nacida sen pecado e que durante toda a súa vida non cometeu pecado. A súa santidade consiste en ter obedecido a vontade do Altísimo, «e aquí a escrava do Señor, fágase no meu segundo a túa palabra». A concepción virginal non é exclusiva da literatura cristiá. A literatura do antigo Exipto fíxonos chegar mitos que narran a concepción virginal de seres divinos ou humanos, e a amerindiana tamén ofrece varios exemplos de nacementos nas mesmas condicións de virginidad.
A definición da Inmaculada Concepción como dogma tivo lugar o 8 de decembro de 1854 . A Inmaculada é a preparación, case inmediata, do nacemento de Jesús, que marca o final do Antigo Testamento e o inicio do novo. O 8 de decembro a Igrexa celebra a concepción da luz nova que vencerá para sempre o período de escuridade. Para o meu, católico, a grandeza de María consiste en ser a inmaculada nai de Jesús.