Por definición, enténdese que non podemos apropiarnos de algo que non é noso, como é o caso do loteiro que atopou o boleto premiado, con case cinco millóns de euros, esquecido no mostrador da súa administración. Púidolle a curiosidade, comprobouno, sorprendeuse e puxo o feito en coñecemento da Sociedade Estatal de Loterías.
A picaresca aparece de novo en escena e convoca a máis de douscentos oportunistas que dixeron ser donos lexítimos do premio. Veremos como rematan as pescudas policiais, pero, se se chegase a demostrar que os feitos non sucederon realmente así, e que foi o loteiro quen incumprise as instrucións e quedouse co boleto premiado, arriscaríase a ser condenado como autor dun delito de apropiación indebida e estafa, con penas que poden oscilar entre os catro e os oito anos de prisión e multa de doce a vinte e catro meses, segundo dispón o artigo 250.2 do Código Penal cando o valor da defraudación supera os 250.000 euros. Ademais, en concepto de responsabilidade civil, tería que indemnizar á vítima con todos os danos e prexuízos que se derivaron da súa acción ilegal, ademais do importe íntegro do premio.
A pena resultaría proporcional á gravidade dos feitos tendo en conta que, por exemplo, un homicidio en tentativa castígase con prisión de cinco a dez anos. Ou pensemos no caso do ladrón que forzando unha caixa forte apodérase dunha xoia valorada neses mesmos 4,7 millóns de euros. No noso Código Penal o roubo con forza que revista especial gravidade, atendendo ao valor dos efectos subtraídos, castígase con pena de dúas a cinco anos de prisión.
Se o loteiro fose culpable, a pena de catro a oito anos de prisión e multa de doce a vinte e catro meses gardaría a proporción necesaria co desvalor da acción axuizada, aínda que esteamos a falar de moitos euros e a vertixe que nos causaría estar no lugar do lexítimo dono do boleto.
