Díxose sempre que a política fai estraños compañeiros de cama. En democracia déronse casos de matrimonios certamente insólitos. Pero o que non se coñeceu ata agora na política española é un divorcio tan abrupto e con tan malos modos como o que están a protagonizar Pedro Sánchez e Pablo Iglesias . Os dous líderes que ata fai non moito prometían cambiar España ao alimón ata que non a coñecese nin a nai que a pariu acabaron tirándose os trastes á cabeza e xa non poden nin sequera durmir no mesmo colchón. Despois de ter ofrecido a Unidas Podemos nada menos que a vicepresidencia do Goberno e tres ministerios, Sánchez dinos agora que, de ter aceptado Iglesias a súa proposta, tería necesitado tomar valeriana cada día para soportar o seu propio mandato. Que nin sequera o cómodo colchón que estreou na Moncloa nada máis retirar aquel en o que xacía Rajoy sería suficiente para garantir o seu descanso. E Iglesias , a quen o que lle quita o soño é máis ben saber que o seu ex amigo da alma Íñigo Errejón está a facerlle a cama, suxírelle ao líder do PSOE que, se dorme mal, vaia cambiando de colchón e cómprese un máis grande porque terá que facerlle un sitio xa que, tal e como lle dixo no seu día, sen os seus votos non será investido nunca presidente do Goberno. O cabreo dos españois cos seus políticos acada proporcións descoñecidas en democracia. E fronte a iso, o que nos ofrecen Sánchez e Iglesias é este esperpento político ao Pimpinela. Se seguen por aí, vanse quedar solteiros e sen compromiso. De votos, enténdese.
