A pesar de que decidiu esconder a Abascal, que xa só fala para convencidos, Vox segue marcando a axenda política e mediática e as enquisas sitúanlle por amais do 10%. A súa irrupción en Andalucía foi unha sorpresa maiúscula, en gran parte porque soubo atraer o voto de protesta polo tema catalán. Ademais, os seus dirixentes ocultaron habilmente as súas verdadeiras intencións e pensamentos. As últimas fichaxes e declaracións dos seus máximos expoñentes despexaron xa calquera dúbida. Franquistas, militares e civís, ex de Forza Nova, un historiador que sostén que a homosexualidade é unha enfermidade e cuestiona o Holocausto, ao que Abascal designou sabendo perfectamente quen era e como pensaba, pero viuse obrigado a dimitir polo escándalo. Un número tres que avoga por prohibir partidos de esquerda e un líder que defende que os particulares teñan armas para defenderse. Xa ninguén pode chamarse a engano porque se coñece dabondo o que representa: a ultradereita neofranquista, con tinguiduras xenófobas, homófobos e excluíntes. Pero o máis grave é que Casado e Rivera tamén o saben e, con todo, seguen dispostos a pactar cun partido que defende tales postulados. Cidadáns xa non só pon o cordón sanitario ao «sanchismo», senón que o acaba de estender en Madrid a Anxo Gabilondo, ao que poderiamos cualificar como o colmo da moderación, por «abrazar o independentismo». Cabe maior disparate? Ou se trata simplemente de mentir como estratexia para tratar de que Voz non lle devore? Casado e Rivera parecen non darse conta de que están alentando o crecemento da ultradereita, asumindo os seus marcos de referencia, e que iso favorece a Sánchez.