O conflito entre o sector do taxi e o dos VTC ejemplifica o momento de dexeneración política que vive España, cun Goberno preocupado exclusivamente da súa propia supervivencia, e que elude a súa responsabilidade en todo o que poida restarlle votos, e unha Generalitat centrada exclusivamente na causa independentista, sen liderado nin control da seguridade en Cataluña e a mercé de calquera grupo radical que tome as rúas fronte a uns cidadáns abandonados á súa sorte.
É un problema que vén de lonxe e que só é posible solucionar con valentía, dicindo a verdade e aplicando unha normativa clara que probablemente deixe insatisfeitos a todos os implicados. Pero, despois de ser incapaz de pór orde nun conflito enquistado, o titular de Fomento, José Luis Ábalos, tomou a decisión que caracteriza aos políticos débiles e pusilánimes: eludir as súas obrigacións como ministro de España e trasladar ás comunidades a responsabilidade sobre a normativa a aplicar os VTC. Ábalos lavouse así as mans para pórse a salvo, pero á conta de agravar un problema que degenera en desordes públicas e inseguridade ao abrir a porta a 17 lexislacións distintas sobre un mesmo sector. E, á súa vez, algunhas comunidades, como a de Madrid, pretenden facer o mesmo pasando esa pataca quente aos concellos para que poidan fixar normas distintas, o que conduciría xa ao caos.
A primeira consecuencia de toda ese covarde abandono de funcións é que os taxistas aproveitaron a debilidade da Generalitat para paralizar Barcelona e pór de xeonllos ao Goberno de Torra que, amedrentado, cedeu a esa chantaxe no que non faltan actuacións violentas, establecendo que os VTC teñan que reservarse cunha hora de antelación. Algo que suporía a desaparición deste servizo en Cataluña. Pero nin así. Os taxistas, vista a pasividade da Generalitat, seguen tomando a rúa.
O problema é que, esporeados por esa vitoria esmagadora ante un Torra fanfurriñeiro para incumprir lei pero covarde para impola, os taxistas trasladan a estratexia de presión rueira a Madrid, con métodos igualmente intolerables, como as agresións a condutores de VTC ou o boicot a Fitur, a maior feira de turismo de España, á que os reis tiveron que acceder por unha porta lateral ante a presión dos grupos máis radicais de taxistas, que chegaron a agredir violentamente a un policía, ao que enviaron ao hospital.
Cando un Executivo se mostra débil e abdica da súa responsabilidade de gobernar e impor a orde, como o de Pedro Sánchez, ou cede á presión violenta, como o da Generalitat, alenta ao populismo a promover revoltas que poden resultar máis graves. Non é casual por iso que Podemos converteuse de súpeto no maior defensor dos taxistas, un sector que nunca tivo moitas simpatías na esquerda. O seu obxectivo é sementar o caos trasladando a España a revolución dos chalecos amarelos que dobregou ao Goberno galo de Macron.