Escribimos estas liñas aínda abraiados pola noticia do falecemento dun recentemente nacido nun parto domiciliario. Nada poderá consolar a tristeza deses pais. Nos últimos anos habemos asistido a un crecente interese polo parto en casa, sobre todo desde un punto de vista mediático.
Trátase dunha práctica infrecuente no noso país, onde non existe unha infraestrutura coordinada coas unidades de obstetricia e pediatría para facer fronte a posibles eventualidades non desexadas. Non debemos esquecer que o parto é un proceso fisiológico pero non exento de complicacións, moitas veces imprevistas, que poden requirir a atención inmediata dun equipo multidisciplinar para asegurar a integridade da nai e do recentemente nado, unha das maiores conquistas da ginecología.
Mesmo naqueles países cuns medios organizados existe unha maior mortalidade neonatal nos partos atendidos en domicilio.
A obstetricia actual no noso país promociona protocolos actualizados de parto minimamente invasivo, nos que se acompaña á nai no seu proceso natural de parto, nun contexto hospitalario, con adecuado control materno, fetal e neonatal, no que se poida facer fronte a calquera evento adverso se é necesario, con todos os medios profesionais e tecnolóxicos.
A toma de decisións informadas sobre o parto por parte das mulleres é un elemento clave de calidade da atención hospitalaria, incorporando a dimensión familiar do parto, seguindo as recomendacións do Ministerio de Sanidade.
O seu fin último é diminuír as taxas de mortalidade neonatal (por suposto, tamén a materna).
Quen decide realizar un parto en casa, debe saber que corre un risco materno-neonatal innecesario.