Haberá que dar a benvida a Cidadáns ao club da raposada e o trilerismo porque así xa estamos todos e xa se sabe que cantos máis sexamos, maior é o alivio que sentimos. Se os demais o fan, por que non podemos facelo nós?, pregúntanse todos os implicados nesta lameira; que é unha xustificación moi razoable e de gran peso.
Pero o certo é que o club xa está ao completo. Os membros do clan do tres por cento, que son os mesmos que os que nos esquilmaron no caso Palau, os dos ERE en Andalucía, os que se trouxeron os diñeiros de países como Irán e Venezuela e os que nos desvalixaron a mancheas nos últimos tempos. Xa temos pechada a relación á espera de novas incorporacións, que, a recado, haberaas, porque levamos anos e anos padecendo o financiamento dos partidos políticos e somos incapaces de solucionalo.
O Partido Popular, que está a pasar un calvario nos tribunais cos sumarios da Gürtel, Valencia, Madrid e non se cantos sitios máis, levou agora a acusación ao terreo de Cidadáns, algúns de cuxos candidatos, segundo denunciaron dous arrepentidos no transcurso da súa comparecencia na comisión de investigación en marcha no Senado, botaron man ao peto para poder ir nas listas. A denuncia fana os populares, que dan por boa a declaración de dous expulsados da formación laranxa, cando eles sempre se amparan niso tan coñecido de que ese señor xa non pertence a este partido.
Pero á espera de que alguén nos explique a diferenza que existe entre pór diñeiro antes de ser candidato, como parece que fai -ou fixo en campañas anteriores- Cidadáns, ou pólo para organizar os actos electorais, como fan no PP, a denuncia rebela que o financiamento dos partidos non se soluciona de forma efectiva porque non interesa a ningunha das formacións afectadas. Non podemos nin imaxinarnos o que sería duns e outros se non tivesen artillería reservada para os momentos de maior enfrontamento coa que danar ao adversario. E, sobre todo, se nas campañas tivesen que axustarse ás contas que fan públicas.
A denuncia dos populares cara aos seus irmáns xemelgos ten unha parte que debería de ruborizalos. Porque resulta vergonzante que se anden preguntando se un puxo diñeiro para ser candidato e outro cobrou sobresoldos, cando hai anos que os cidadáns, que deberían de ser os protagonistas aos que se deben, queremos pechar este debate e esixímoslles que arranxen o problema do financiamento e ,de paso, se caía ben e non era moita molestia, pois tamén o da corrupción que azoutou de forma inmisericorde a todo o país ao longo dos últimos anos. Pero xa se sabe que neste país, como acaba de iluminarnos o gran Felipe González, non hai corrupción estrutural, senón que «hai un descoido xeneralizado». Outro que se ha ir a vivir a Marte.