Demografilia

Ramón Pernas
Ramón Pernas NORDÉS

OPINIÓN

17 feb 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Escribir demografía, contar que Galicia si é país para vellos, ou, mellor devandito, un país de vellos, a última de todas as residencias posibles, insistir en que é un inmenso xeriátrico, é deformar un tanto así a realidade.

Está claro que somos un territorio envellecido, pero tamén que é un dos mellores lugares para vivir cunha notable calidade de vida, e non só entendida desde esa melancolía á que somos tan dados. Terra austera e solidaria, hospitalaria e alegre que aprendeu a reinventarse, a crear unha cultura do trastierro e da emigración, a vivir permanentemente cun billete de volta aínda que a vida non dea, en moitas ocasións, lugar a utilizalo. Fáltanos autoestima e sóbranos ese peculiar pesimismo derrotista da botella medio baleira.

Non somos suízos nin nos parecemos aos finlandeses, somos, e vivimos, e isto non é un slogan publicitario, como galegos.

Fáltanos industria e sóbranos imaxinación, a síndrome de illamento que mantivemos durante décadas confinounos a un extramundi periférico. Seica por iso tivemos que inventar un camiño guiado polas estrelas que convertemos con Santiago como cita, no primeiro itinerario de Europa. E non somos, por iso, especialmente contraditorios. Non nacen todos os nenos que desexamos que crezan nas nosas cidades, aldeas e pobos e o que gastamos en sanidade, coidando aos nosos maiores, aforrámolo en colexios e garderías.

As residencias, tanto as públicas como as privadas, son garderías para os anciáns que agardan a morte na terra que os viu nacer.

Está claro que as pensións teñen que pagalas o traballo dos mozos, asalariados ou empresarios e que o desequilibrio agora é evidente. Pero tamén sabemos da nosa capacidade para o aforro, da nosa economía de supervivencia e do noso rexeitamento polo malgaste, que nos mantivo historicamente que o cinto estivese apertado. O mundo está a cambiar de forma vertixinosa. Os algoritmos multiplican por mil as posibles interpretacións e comezan a rexer o futuro.

Galicia é viable a pesar das ameazas interiores e exteriores, Galicia, país para vellos, ten aínda unha lectura posible. Galicia para vivir, para vivir Galicia. Haberá que revisar os vellos paradigmas e ver como a primavera, como sempre, comeza a medrar a lombos da paisaxe.