As posibilidades de que nin Junqueras nin Puigdemont nin Arrimadas acaden a presidencia da Generalitat son altas a pesar de que son os cabeza de lista das tres formacións empatadas en todas as sondaxes. E xa que logo desde o inicio de campaña todos os demais se intentaron apropiar da figura de Birgitte Nyborg, o personaxe de ficción da serie danesa Borgen, que (atención, spoiler leve) convértese na primeira ministra de Dinamarca desde a terceira forza política, ante o veto mutuo de laboristas e conservadores. Os independentistas cataláns miraron moito a Dinamarca nos últimos anos (España róubanos, liberados dese xugo seriamos Dinamarca con sol). E agora son sobre todo Iceta e Domènech quen queren ser o candidato Borgen.
O candidato socialista díxolle onte a Julia Otero que hai que ser realistas: a suma do bloque unionista non acaba de dar, e xa que logo socialistas e Cidadáns están abocados a abrirse a algún acordo cos comúns.
O líder da franquía catalá de Podemos, pola súa banda, paséase por toda Cataluña cunha chave que mostra ao público en todos os mitins. A única chave que, segundo os comúns, pode desbloquear a lexislatura. O Domènech é Nyborg ou Cataluña quedará intervida polo 155 de forma indefinida
Onte non foi un bo día para Domènech. Pola mañá pilláronlle nun renuncio en RAC1. Levaba días criticando a Rovira e Arrimadas por non saber cantos parados hai en Cataluña -ambas estiveron de acordo nun debate que «anda en torno ao 20%», a pesar de que é o 12,5%-. Pero cando o xornalista Jordi Abondei levouno ao seu territorio e preguntoulle por cantos desafiuzamentos houbera no que vai de ano, tivo que admitir que non o sabía. E pola tarde tivo que tragarse o sapo de ver ao excomún Dante Fachin nun mitin de ERC. Para que ninguén se cele, hoxe farao coa CUP.
Outro posible tapado para presidir a Generalitat podería ser o exconseller Carles Mundó, se non fose porque Junqueras precipitouse nomeando sucesora a Rovira. Mundó, que o domingo volveu ao cárcere de Estremera para visitar ao líder de ERC, é o único político do universo indepe que non vive abonado ao realismo máxico. O único que se atreve a admitir o que é evidente: que despois do 21D, gañe quen gañe, haberá que acometer unha substitución nas cúpulas das formacións soberanistas, porque as actuais estarán inhabilitadas para a política durante unha boa tempada.