É a lei, señores; non antojos de xuíces

Fernando Ónega
Fernando Ónega DESDE A CORTE

OPINIÓN

Fernando Villar | EFE

11 novs 2017 . Actualizado ás 10:25 h.

Despois dos 150.000 euros, xogos de maxia. Abriuse unha competición a ver quen salva mellor e de forma máis enxeñosa a Carmen Forcadell. A máis orixinal, polo momento, consiste en ignorar o que declarou ao xuíz Llarena e remarcar as diferenzas que existen entre o maxistrado e a xuíz Lamela, que meteu a todos os querelados no cárcere. E así resulta que Llarena é o bo e Lamela unha legalista que non deu tempo aos exconsellers nin a preparar o seu defensa. Llarena, ademais, sería un axente do goberno que prestou a súa colaboración para restar tensión ao ambiente. Como o ministro do Interior dixo pola mañá que os xuíces tiñan que atender ás circunstancias da contorna e pola tarde noite pasou ou que pasou, verde e con asas: o Goberno manexa á Xustiza de acordo cos seus intereses políticos. Velaquí unha forma tan hábil como malvada de matar dous paxaros dun tiro: por unha banda desvíase a atención de Forcadell, que mesmo se pode presentar hoxe a presidir a manifestación de Barcelona e ser coreada pola concorrencia. Por outra, faise o que se pode para deteriorar á Xustiza, agora que a Xustiza empeza a pór orde no desenfreo catalán. O rechamante é que esas versións non se fan só no mundo independentista; faise tamén en medios informativos de alcance nacional. Non hai máis bobos porque xa non caben na pel de touro. Bo, si, queda outro, que é o goberno da nación, moi satisfeito pola decisión xudicial, e non aclarou debidamente se é porque Forcadell está en liberdade, ou é porque Forcadell prometeu en sede xudicial non volver pecar contra o Estado. Pois ben: este escribidor segue pensando que o importante non é a fianza no canto da prisión incondicional. Tampouco que a señora presidenta pagou e recuperou a liberdade. O importante é que houbo unha renuncia á independencia unilateral; que aceptou a regras democráticas de xogo que antes violara; que acata o artigo 155 e que, en definitiva, hoxe poderíaselle incluír no bloque que chamaremos españolista ou, polo menos, constitucionalista. Á forza, xa o sei. Por puro medo ao trullo, xa o dixemos onte; pero o declarado en sede xudicial é unha especie de contrato co xuíz que ha de ser cumprido se non quere volver a prisión. Respecto dos outros, aos que están presos por orde de Lamela, que non se fagan ilusións: se non lle din a Llarena que acatan todo, desde o 155 á Constitución plena, ou se persisten na súa idea de traballar á marxe ou contra as leis do Estado, que se esquezan, seguirán en prisión. E non será só por risco de fuga ou destrución de probas. Será para que non volvan tentar a rebelión.

O importante non é a fianza no canto da prisión incondicional. Tampouco que Forcadell pagou e recuperou a liberdade, senón que renunciou á independencia unilateral