«Pero que se crían os rebeldes? Señor Blanco Valdés, catedrático de dereito constitucional, quen eran os rebeldes na guerra civil, o exército da República ou o exército franquista?. Responda con sinceridade, esquézase da cátedra». Nesa mensaxe, asinado (é un dicir) por Gabardinas0343 desde Vigo, afeábame un ou unha internauta que no meu artigo do pasado venres («Pero que se crían os rebeldes?») cualificar así a quen desde as institucións, e agora xa desde a rúa, queren impor polas bravas un referendo ilegal, como paso previo á declaración unilateral e sediciosa dunha república catalá.
Don, ou Dona, Gabardinas permitirame que antes de contestarlle mostre o meu estupor pola súa insólita petición de que esqueza da cátedra, rogo do que cabe deducir que a miña profesión me impediría ser sincero. Quede tranquilo: só nunha sociedade que despreza o mérito e a capacidade sucede que alguén pense que unha cátedra é un obstáculo para responder cabalmente preguntas relacionadas coa súa especialidade.
Pero imos ao noso. Que os rebeldes en 1936 foron os franquistas alzados en armas contra a República resulta tan obvio que só pode descoñecelo un ignorante. É verdade que a rebelión de 1936 foi precedida doutras (a Sanjurjada, a Revolución de Asturias de 1934 ou, o mesmo ano, a proclamación do Estado catalán) que contribuíron a crear o clima social e político infernal que acabaría no golpe de estado de 1936. E o é tamén que os inimigos da República non estaban só na dereita senón tamén na extrema esquerda, que a hostigó desde o principio. Pero nada diso xustifica a rebelión fascista nin elimina o feito indiscutible de que foi ela a que orixinou a catástrofe dunha guerra entre españois.
Salvadas todas as distancias -inmensas, por fortuna-, o mesmo razoamento que obriga a cualificar aos franquistas de rebeldes leva a facelo cos secesionistas. Porque son eles o que se levantaron desde as institucións catalás contra a legalidade constitucional e estatutaria, derrogándoa de facto. Eles os que levan meses desobedecendo con contumacia as sentenzas do TCE e os tribunais ordinarios. Eles os que, cando o Estado repuxo a legalidade en Cataluña cos instrumentos do estado de dereito, chamaron á poboación para que saia á rúa a rebelarse contra a lei. E eles -os secesionistas- os que queiman coches policiais, acosan ás forzas de seguridade que defenden a legalidade constitucional e, con métodos fascistas, acosan a políticos non independentistas e mesmo a particulares, para dobregalos e calalos.
Si, os secesionistas son hoxe, como os franquistas en 1936, os rebeldes contra o Estado constitucional. A comparación entre ambas as conxunturas paréceme, en todo caso, esaxerada, pero non é miña senón de Don, ou Dona Gabardinas.