O artista representou a España no festival de Eurovisión en 1988
31 jul 2021 . Actualizado ás 17:16 h.Chaqueta curta, tupé de trasnoitador e galantería castiza. Todo made in Spain. Máis de 30 anos pasaron desde que un risueño Carmelo Martínez fixese vibrar a tarima dublinesa de Eurovisión. Foi como integrante de A década prodixiosa, totémico grupo do pop kitsch español polo que pasaron case unha corentena de artistas desde a súa fundación en 1985. Con todo, o seu momento de maior esplendor foi con Carmelo de vocalista. A etapa dourada na que a súa melena se paseaba polos estudios de televisión ocupa un sitio de honra nos recordos de mocidade de toda unha xeración. Cando Carmelo Martínez collía un micrófono, brotaba do silencio un compás armónico que invitaba a seguir os seus ritmos descarados. Eses risos, eses bailoteos e eses aires de toureiro cancionero, non se borran, porque seguirán estando na memoria de a xente. Carmelo vaise, pero tamén queda un pouco.
Os europeos fliparon. Nin serenata empachosa nin nada que se lle pareza. En 1988 os españois plantáronse, anchos e compracidos, cunha canción incatalogable, autoparódica e marabillosa. Dicía así: «Made in Spain, pasaporte especial. Ela é Made in Spain, a mellor garantía. Made in Spain, Made in Spain, Made in Spain». Era imposible non divertirse, non pintar un groso sorriso, cando comezaban os espectáculos deliciosamente desatinados e posflamencos de aquela quinta da década prodixiosa. Poida que Carmelo non fose o gañador daquela edición, pero sen dúbida foi o que despregou maior cota de brío e desenvoltura. De lonxe.
Pero a música ás veces é inxusta. E cando este carismático artista quixo cambiar de rumbo para perseguir unha carreira en solitario, atopou que, a pesar do seu talento, non todas as portas estaban abertas. No entanto, o seu tesón e a súa perseveranza conseguiron maquinar algúns estimables temas propios. Un cancro de pulmón apagou o ronsel dun artista de 64 anos que tiña ás súas costas miles de horas de concertos e ritmos pegadizos. Moitos oídos lembran aínda, vibrantes, aqueles cantos Made in Spain que axitaron a noite de Dublín.