A xubilación da xeración do baby bum

IVONNE POUSA

MERCADOS

BANCO MEDIOLANUM

25 jul 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Agora que se fala tanto da influencia dos millenials, da xeración X, a Z ou a E, a actualidade volve pór en primeiro plano a unha das xeracións que máis contribuíu á construción do noso país tal e como o coñecemos: a xeración do baby bum. Este amplo sector de poboación, nacido entre 1960 e mediados da década dos setenta, nun momento no que España espertaba grazas ao desenvolvismo e a estabilidade económica, deu lugar a modelos de familias diferentes.

Aquela xeración encheu as escolas e incorporouse máis tarde á maquinaria económica para protagonizar os anos de maior crecemento. Os ombros dos babyboomers non só sostiveron o sistema produtivo, senón que, loxicamente, foron un alicerce fundamental para o mantemento do sistema nacional de pensións . Pero o ensanche da poboación que supuxo esta xeración non deixa de ser unha anomalía que non tiña un precedente nin se mantivo así posteriormente.

 A consecuencia é que a xeración que se ocupou de soster o sistema económico e as pensións dos nosos pais vexa agora con escepticismo o momento da súa propia xubilación. Unha simple ollada á pirámide de poboación avísanos do continuo adelgazamento das xeracións posteriores. Isto supón que o número de traballadores por xubilado irá diminuíndo dramaticamente, reducindo as posibilidades de optar a unha pensión similar á que teñen hoxe os nosos maiores.

Ante esta tesitura, Goberno e axentes sociais acaban de asinar un novo acordo encamiñado a resolver un problema que vai a máis co paso do tempo. Como aspecto destacable, parece haber acordo en volver vincular a pensión co IPC, o que suporá manter o poder adquisitivo para os xubilados. Con todo, a fórmula para obter o factor de equidad varía, porque o fin último non pode ser outro que reducir a porcentaxe das nosas pensións para garantir a viabilidade dun sistema que agora vai a pivotar sobre os ombros dunha xeración moito menos numerosa.

En calquera caso, os elementos definitorios das nosas pensións van seguir sendo, por unha banda, a base de cotización e o total de anos cotizados, e polo outro, a esperanza de vida, que, por fortuna, non deixa de ampliarse. Estes conceptos son e van seguir constituíndo a base para o cálculo da pensión e, dadas as circunstancias poboacionais, non queda máis remedio de que continúen sendo criterios reductores da porcentaxe de xubilación que se reciba. Unhas medidas que deben permitir que o diñeiro chegue para todos.

Os cambios aprobados recentemente serán a cuarta reforma das pensións realizada durante a democracia, o que dá conta da complexidade que a pirámide poboacional incorpora ao sistema. E ante esta situación, o número de posibilidades distintas é tan amplo que só cabe coñecer exactamente como afectarán as modificacións a cada un de nós, en función do ano no que teñamos nacido e, como dixemos, segundo a base de cotización e o tempo total que teñamos pasado contribuíndo.

O cálculo persoal da pensión é a opción máis lóxica para coñecer o punto de partida de cada un de nós e, tendo en conta ese factor reductor que se vai producir, saber exactamente a que situación enfrontarémonos para así tomar as medidas necesarias coa antelación suficiente para que sexan efectivas.

Neste sentido, o máis recomendable para cada un de nós é recorrer a un profesional do asesoramento financeiro que nos axude a realizar todos os cálculos necesarios e despéxenos as brumas do futuro para actuar en consecuencia. Como xa me oíron repetir en diferentes ocasións, parece evidente a necesidade de contar con instrumentos de aforro que nos permitan dispor dun complemento da pensión pública para manter un nivel de vida similar ao gozado durante a nosa vida laboral.

E aquí temos que lembrar algúns aspectos de vital importancia á hora de establecer estes criterios de aforro. En primeiro lugar, lembrar que, canto antes empecemos o aforro, moito menos esforzo mensual requirirá. En segundo lugar, que o diñeiro ten que estar ligado ao progreso da economía, é dicir, que non podemos deixalo gardado nun caixón porque a inflación irá restándolle poder adquisitivo e, aínda que manteñamos a mesma cantidade de diñeiro, a nosa capacidade de compra será moito menor.

Para rematar, e non menos importante, contar co asesoramento adecuado para unha decisión tan importante como é a disposición de todos aqueles recursos que nos van permitir gozar da tan merecida xubilación. Neste sentido, ademais de ter en conta as circunstancias familiares e a nosa capacidade de aforro, tamén é importante utilizar automatismos que nos impidan tomar decisións en función do ambiente concreto de cada momento. Esta forma de aforro, que destina automaticamente unha porcentaxe á xubilación, achéganos a tranquilidade de non ter que tomar unha decisión guiada polas emocións e que, probablemente, leve ao fracaso dos nosos obxectivos. E por, outro lado, tamén é importante elixir instrumentos de aforro e investimento que teñan en conta a fiscalidade de cada un.

Unha vez calculada a situación persoal, establecido o nivel de ingresos públicos ao que se ten dereito e organizados os instrumentos que nos van permitir aforrar para completar eses ingresos, non queda máis que agardar ese descanso tan merecido. Un momento para unha xeración que tamén ten dereito a gozar de tempo libre, despois de ter contribuído de forma tan decisiva á prosperidade e benestar de todos.

Por agora, non queda máis que seguir traballando para procurarnos os recursos necesarios para cubrir unha longa etapa de lecer e xúbilo, e poder facer honra á orixe en latín da palabra xubilación: iubilare ou berrar de alegría.

Ivonne Pousa é responsable de Banco Mediolanum na Zona Norte de España