O fundador da firma, enlamada desde hai anos nun conflito familiar, faleceu en maio enfrontado aos seus outras tres fillas, que o destituíron dos seus cargos na empresa
18 jul 2021 . Actualizado ás 13:52 h.Andan algunhas das adegas patrias máis prestixiosas empeñadas en repetir as intrigas, vinganzas, traizóns e loitas fratricidas coas que o mítico Falcon Crest mantiña, alá polas sobremesas dos oitenta, pegados ao televisor a millóns de españois, obrigados a aparcar a sesta para mellor ocasión, se o que querían era estar ao tanto das idas e vindas daquela rica familia de adegueiros de California que retrataba o folletín americano.
Primeiro foi a guerra que libraron -e que aínda hoxe colea-, a maior parte dos irmáns Álvarez Mezquíriz (cinco de sete), a saga dona de Eulen e das adegas Vega Sicilia, produtora dun dos viños máis recoñecidos do mundo, contra o seu pai, David Álvarez -don David, que era como a el lle gustaba que lle chamasen- e os seus outros dous vástagos. Un conflito que acabou como o rosario da aurora: con o patriarca fose da empresa que controla eses venerados caldos e privándoo, de paso, dun dos seus caprichos máis prezados: o de estampar a súa firma nas botellas. Morreu no 2015. Sen ter selado a paz familiar. Nin de lonxe. Coa adega en mans dos fillos díscolos, termo que el mesmo acuñou; e o temón de Eulen nas da maior das súas fillas, María José, hoxe presidenta e maior accionista do grupo, como dispuxo o patriarca no seu, como non podía ser doutro xeito, polémico testamento.
Unha historia esta que se repetiu despois en Adegas Pesqueira, enlamada tamén desde hai algúns anos por unha disputa familiar que nin visos ten de acabar ben. O 21 de maio pasado falecía en Santander Alejandro Fernández, o seu fundador. O home que, din os expertos nestas lidees, elevou a denominación de orixe Ribeira do Douro ao Olimpo dos viños. E facíao sen ter resolto o que, a recado, debeu ser o grolo máis amargo da súa vida: a batalla que desde setembro do 2018 mantíñao enfrontado a tres dos seus catro fillas -Olga, Mari Cruz e Lucía- e á que durante décadas foi a muller da súa vida, Emilia Rivera -aínda que ela se fai chamar Esperanza-, despois de ter sido expulsado das adegas e destituído de todos os cargos nas empresas que con tanto esforzo levantou.
Deixoulle o empresario toda á súa filla Eva, a pequena, a enóloga da familia, a única que tomou partido por ela nesa guerra familiar. A súa herdeira única e universal. As outras tres nin sequera recibirán a lexítima. Esa parte na que entran, si ou si, todos os herdeiros salvo que teñan feito algo digno de desheredarlos a ollos da Xustiza. Alejandro Fernández deixoulle esa porción do legado aos seus oito netas. Así que Eva recibe o 75 %. Aínda que, para pesar seu, iso non lle garante o control da adega, rebautizada agora como Familia Fernández Rivera e embarcada nun proceso, din, de modernización. Só ten o 49 %. O resto repártenllo a súa nai, as súas irmás e as súas sobriñas .
Adoitaba dicir o falecido que só quería que o deixasen tranquilo, que o seu único desexo era seguir facendo viño, como toda a súa vida. Non pudor ser.
.