A viaxe non será apracible, pero se logramos manter o rumbo, o destino merecerá a pena
11 oct 2020 . Actualizado ás 05:00 h.L a irrupción do covid-19 nas nosas vidas puxo ao mundo contra as cordas: hai contracción do PIB en todos os países, alteración dos fluxos económicos globais, alteración das cadeas de subministración en sectores individuais, aplicación de políticas radicais, e, especialmente, ábrese un escenario de incerteza pola evolución da pandemia e o tempo para acadar o seu control.
Dentro desas incógnitas, algunhas das poucas certezas é que non podemos seguir desprezando os recursos propios, nin deixar de aspirar a ter á industria como un alicerce da nosa sociedade. A mesma sociedade que esixe pasar dun mundo fósil a un baseado en bioeconomía circular compatible coa protección do medio e a loita contra o cambio climático. No medio da néboa, pois, o barco dun sector forestal renovado ten vento a favor se somos capaces de soltar amarras e levar a áncora. Para iso, a máis diso superar as nosas problemáticas endémicas, das que xa tiven ocasión de falar nestas páxinas, teremos que conxurarnos para diversificar a gama de produtos e servizos a obter dos montes.
Ninguén se xoga as cousas importantes a unha soa carta. Hai que adaptar o sector, monte e industria, ao cambio global -económico e climático-. Necesítase completar a transformación dos recursos producidos en Galicia, apostando por ciclos produtivos longos, que reforcen a capiaridad do tecido empresarial asociado e xeren valor engadido. Nada se fará, se, ademais, non sabemos compatibilizar o que o mercado pode pagar con todo aquilo que é importante, pero carece de demanda tradicional. O que non se pode ou debe vender débese «monetizar» (valla o palabro) e aquilo do que a sociedade goza ou necesita debe ser compensado para garantir a súa conservación.
Todo o anterior pasa por SABER que temos, como estamos e cara a onde imos. Será imprescindible contar cos sistemas de información continua sobre o monte e o sector. Iso valeranos, ademais, para detectar onde se debe mellorar e demostrar que se fai e como se fai en xestión forestal.
Nunca houbo tantos ollos mirando interesados e, grazas á dixitalización, nunca tivemos tantas capacidades para manexar os datos do sector. Débese pedir apoio, pero débese ofrecer información. E hai que aprender a explicar e a escoitar. Debemos seguir apostando por formar -a todos os niveis- sobre o que se sabe, e investigar o que aínda nos falta por saber.
O coñecemento debe ser considerado outro resultado máis do sector, un con gran valor engadido. Poucas actividades teñen a capacidade de conectar os demais sectores estratéxicos de Galicia como a forestal. A aposta non debe ser só por un mellor sector forestal, debe selo por un sector forestal que faga mellor a Galicia. Hai moito que facer, e sen perder tempo.
Juan Picos, director da Escola de Enxeñería Forestal de Pontevedra