As medidas de defensa contra a dopaxe industrial non alivian a Galicia

MERCADOS

PACO RODRÍGUEZ

Os produtores europeos acusan os chineses de vender na UE por baixo do prezo de custo, un «dumping» que está forzando a venda de plantas, peches e a perda de miles de empregos no bloque comunitario

05 jul 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Tarde e mal. As medidas de salvagarda europeas despregadas polo último Executivo comunitario non han grande efecto. A Comisión utilizou unha tirita -aranceis espello-, para cortar a hemorraxia da industria europea, afogada polas taxas estadounidenses e a sobrecapacidad do mercado que promoveu o xigante asiático coa dopaxe das súas empresas de aceiro e aluminio. Os produtores europeos acusan os chineses de vender na UE por baixo do prezo de custo, un dumping que está forzando a venda de plantas, peches e a perda de miles de empregos no bloque comunitario. «As actuais ferramentas da UE están lonxe de ser adecuadas para defender os intereses das industrias europeas contra o enfoque agresivo de poderes globais como China », denunciou o mes pasado a patronal europea do aluminio. Aseguran que «non podemos aguantar moito máis». Non lles falta razón. No período do 2013 ao 2017 ata o 85 % dos subsidios rexistrados foron a alimentar a cinco empresas chinesas. Estas tiñan o control do 11 % do mercado no 2004, hoxe xa controlan o 57 %.

As medidas de defensa comercial da UE probaron ter un efecto limitado. A Asociación Europea do Acero (Eurofer) mostrou esta mesma semana a súa «profunda decepción» pola decisión da UE de non axustar a cota de importación de aceiro libre de aranceis tras o afundimento da demanda interna tras o confinamento. Esixen reciprocidad na protección das industrias. Este problema de suma ao retroceso do 6 % na súa produción no 2019.

Para algunhas comunidades a acción chega tarde. É o caso de Galicia, onde o futuro industrial é incerto. Ao peche da planta de Alcoa da Coruña séguelle agora a de San Cibrao. A pesar dos plans propostos para garantir a estabilidade de prezos da enerxía e a actividade nas factorías, a empresa insiste en botar o cadeado e trasladarse a outras xurisdicións. É posible que a diversificación da produción ábrase paso nos próximos anos e a actividade se relocalice, pero Galicia sairá agraciada? Como ben apunta o catedrático de Economía Aplicada da USC, Xabier Vence, a comunidade acumula décadas de «declive industrial». Galicia non só perdeu músculo neste terreo, en favor dos servizos, tamén atravesa unha situación complexa para atraer investimentos (crise demográfica, falta de conexións e localización periférica). Nin é cabeza tractora das economías máis avanzadas nin pode competir en salarios con países como os asiáticos. Eses factores déixana, temporalmente, fóra de xogo. Pero non está todo perdido, nin moito menos. Hai outras industrias emerxentes ou consolidadas onde se abren posibilidades: a mobilidade eléctrica ou a aposta pola teconología de alto valor engadido. E aquí a UE si abriu canles coa súa aposta estratéxica por deseñar e fabricar en territorio comunitario os vehículos do futuro e as infraestruturas de telecomunicacións.