Marisa Domínguez: «O gastronómico é un sector optimista, haberá remontada»

ANA F.CUBA

MERCADOS

CEDIDA

Estudou Relacións Laborais, pero non exerceu. Tras dedicar 15 anos ao sector financeiro, en tempos de bonanza e na época «en que se cortou a billa do crédito», emprendeu unha aventura no sector da restauración. Hai dous anos que abriu Simoneta&Co, un espazo gastronómico «diferente e desenfadado» ao pé do río Tea, en Mondariz-Balneario

28 jun 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Marisa Domínguez Álvarez naceu en Padrenda (Ourense) hai 48 anos, pero case sempre viviu en Vigo. Estudou Relacións Laborais, carreira que non exerceu, e do sector inmobiliario, no que iniciou a súa traxectoria profesional, pasou ao bancario, ao que dedicou 15 anos. Este longo capítulo da súa carreira abriuse en Barcelona, na sucursal dunha multinacional holandesa, e pechouse en Vigo, a cargo de unha axencia financeira. Ata fai tres anos, cando pasou a mans dunha franquía, que lle ofrecía un posto en Asturias. «Con dúas nenas pequenas, non podía desmontar a miña vida», explica. A idea de emprender no sector hostaleiro levaba tempo roldándolle e lanzouse a crear un espazo gastronómico en Mondariz- Balneario, onde vive desde fai oito anos. Tamén forma parte da xunta directiva da Asociación Empresarias Galicia.

-Pouco debe ter que ver o sector gastronómico co financeiro, pero axudoulle?

-Non ten nada que ver, aínda que si podes aproveitar algúns temas de xestión, contabilidade ou fiscalidade, que tes máis ou menos dominados.

-Bota de menos a banca?

-Non, en maiúsculas. Traballei na época de bonanza e tamén na que xa pecharon a billa do crédito e non había para ninguén. A banca de hoxe non se parece nada ao que era, deixou aquela parte de asesoramento financeiro, cando coñecías as necesidades do teu cliente e ías buscándolle solucións a medida. Agora hai moita presión e o labor é puramente comercial.

-Por que se decidiu a emprender esta nova aventura?

-Levaba tempo coa idea de montar un espazo gastronómico diferente, ía facelo con dúas amigas, profesionais da hostalería, pero ao final caéronse do proxecto e metinme soa.

-Que é Simoneta&Co?.

-Definímonos como un espazo gastronómico diferente e moi desenfadado, onde se atende moi ben aos clientes. Teñen que saír pola porta encantados, convencidos de que mereceu a pena vir e que se gastaron ben o seu diñeiro. Coidamos ata o último detalle, dentro do que podemos.

-Que supuxo o peche forzoso, polo estado de alarma, para un negocio que leva apenas dous anos aberto?

-Pechamos o 13 de marzo e reabrimos o 22 de xuño. Deixas de ter ingresos, pero hai gastos fixos que non podes deixar de pagar. Creo que a situación [derivada da pandemia] implicará o peche de locais, sei dalgúns que xa decidiron non reabrir, sobre todo pequenos autónomos, que son os que viven máis ao día. Pero o sector gastronómico é moi optimista, volvemos con máis forza. Sei que este ano é duro porque a perda dun trimestre en facturación supón, practicamente, a perda do ano completo, pero creo que vai haber unha remontada.

-Foi un dos sectores máis prexudicados pola crise.

-Neste país, o sector turismo, hostalería e hotelería, xa é case a principal fonte de ingresos, non temos unha gran industria e xa hai tempo que nos está sacando as castañas do lume. Se nos pomos a remar todos, isto sae adiante si ou si.

-Como está sendo a volta?

-As previsións son boas, a xente ten ganas de vir, a última fin de semana que tivemos pechado chamou moita xente. Temos reservas e xa imos empezar a recuperar os eventos. A xente ten ganas de gozar despois de tanto tempo encerrados e separados da súa familia, e busca sitios seguros.

«Con mulleres trabállase de marabilla, no equipo do meu local somos seis de sete»

Na multinacional holandesa na que se iniciou no mundo das finanzas, Marisa Domínguez non percibiu discriminación. «En España si se nota a diferenza, sobre todo se estás en idade de ter fillos», recoñece. Na súa actual faceta teno claro: «Con mulleres trabállase de marabilla, polo local pasou xente que non encaixou, agora fixemos un equipo cohesionado, e somos seis de sete». Comparte a queixa do sector: «Non é doado atopar profesionais, é un dos maiores problemas».

-Que diferenza Simoneta&Co?

-É unha casa de planta baixa, case amais do río Tea, e o comedor é acristalado, cunha vista espectacular.

-Que tipo de cociña ofrece?

-Un pouco de todo. De momento non cociñamos a baixa temperatura nin facemos esferificaciones, pero todo chegará. Utilizamos produtos de tempada e de proximidade, intentamos traballar con provedores locais. Preparamos ensaladas ricas, con froitas e sementes; croquetas con leite fresco; hamburguesas de carne de boi Angus (escocés), de pito e vegana; un risoto riquísimo de peixe ou de verdura; pizza de lacón con grelos ou de pera con noces e mel... Todo leva o toque Simoneta. Somos moi dinámicos e encántanos cambiar, pero hai pratos que non podemos quitar porque os clientes nolos demandan.

 -E a adega?

-É diferente, no Condado e A Paradanta hai moi boas adegas. E traballamos co Torgo, da Cañiza, con produción ecolóxica. Non queremos viños caros, para beber bo veu non fai falta deixarse o soldo do mes.