Francia: De 35 ata 60 horas semanais

Asunción Serena PARÍS

MERCADOS

DPA / LLE PICTORIUM AGENCY

Macron permitirá que os empresarios alonguen a xornada dos seus persoais en plena pandemia

05 abr 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

O Goberno francés augura que a urxencia sanitaria do coronavirus irá acompañada dunha crise social e económica. E para facerlle fronte, introduciu unha batería de modificacións no dereito laboral. O obxectivo é triplo: evitar que as empresas se afundan, manter o emprego, e protexer aos asalariados que traballan para o resto da poboación. Estas medidas aplicaranse baixo o control dos organismos competentes, pero as empresas poderán implantalas de forma unilateral, sen un acordo colectivo previo, o que indignou aos sindicatos. Entre o arsenal de medidas radicais de Macron, figura a de permitir aos empresarios a posibilidade de obrigar aos seus asalariados a que traballen ata 60 horas semanais. Precisamente agora cúmprense 20 anos do paso da semana laboral de 39 a 35 horas.

Para o Goberno da época, dirixido polo socialista Lionel Jospin, tratábase de utilizar a redución do tempo de traballo para favorecer o emprego e loitar contra o paro, aínda que desde entón ningún país da OCDE viuse seducido pola aventura francesa. Agora tamén se poderán reducir o número de horas de descanso entre dous períodos de traballo, de 11 a 9 horas, o traballo dominical autorízase «sobre a base de voluntariado», e pódese prolongar ata doce horas consecutivas o traballo de noite. Todas elas son medidas temporais que estarán en vigor ata o 31 de decembro do 2020. Queda por saber cales son os empregos que se verán afectados. A orde fala de «empresas de sectores considerados esenciais para a continuidade da vida económica e a seguridade da nación». A ministra de Traballo, Muriel Pénicaud, deu algunha pista insistindo en que a economía está fortemente imbricada e son pouco as ramas que finalmente cesarán totalmente a súa actividade. «Un laboratorio necesita fabricar o medicamento, as caixas de cartón e envoltorios, camioneiros que os transporten, persoas que manteñan as áreas de repouso das estradas, traballadores que os distribúan e farmacias que os vendan», dixo.

Isto significa que, actividades que poden parecer menos vitais, non poden converterse no elo que rompa a cadea. Con todo, a economía podería verse ameazada pronto se os traballadores enferman, ou son vulnerables, ou simplemente deben coidar dos seus fillos, sen contar coa escaseza inmediata de man de obra no sector agrícola, que viu reducido á décima parte o número de traballadores desprazados para a colleita de espárragos e fresas. Uns, como o think tank liberal Irap, consideran que os tempos de crise mostran a necesidade de dispor de «normas o máis flexibles posible» para permitir que o aparello produtivo poida adaptarse. E outros, especialmente os sindicatos, denuncian a flexibilización do dereito laboral. Para o líder de FO, Yves Veyrier, é «unha herejía» aumentar as horas de traballo nos postos esenciais porque «ao risco de epidemia engádese un risco de fatiga».

A CFDT pon como condición previa que se instale un diálogo social, sobre todo ante outras medidas aprobadas como a capacidade de atrasar as vacacións.