Rock & Roll para frear o virus

Manuel Blanco REDACCIÓN / LA VOZ

MERCADOS

Jerome Powell, o presidente da Fed, sacou do armario todas as súas armas para conter o impacto económico da pandemia

29 mares 2020 . Actualizado ás 05:12 h.

O perfil de Jerome Powell (Washington DC, 1953) encaixa no que se podería presupor de alguén coas súas responsabilidades. Home de familia, avogado de prestixio, millonario, amante do golf... Hai con todo na súa biografía un elemento un tanto exótico: a guitarra. Ao presidente da Reserva Federal estadounidense apaixónanlle as seis cordas. E algo diso, do rock & roll ao que tantas horas dedica nos seus intres libres, vai ter que pór sobre a mesa para facer fronte á que se lle vén amais . O coronavirus puxo a economía dos cinco continentes patas para arriba e el vai ter moito que dicir para que as augas volvan á súa canle. Á fin e ao cabo, as decisións do organismo que dirixe teñen un impacto global e non son poucos quen creen que o seu máximo responsable é unha sorte de administrador das finanzas mundiais.

Polo de súpeto, Powell puxo toda a carne no asador. A Fed deu marcha atrás respecto das súas intencións iniciais e anunciou, por primeira vez na súa historia, a retirada dos límites á compra de activos, o mesmo mecanismo aplicado polo Banco Central Europeo e que está chamado a conter os efectos dunha crise cuxos efectos son, a día de hoxe, imprevisibles.

A Reserva Federal aprobara un primeiro paquete de medidas que orbitaban ao redor da rebaixa dos tipos a cero e a adquisición dun máximo de 700.000 millóns de dólares en activo. Ocorre que os mercados fixeron oídos xordos a esta primeira mensaxe. O medo corría como a pólvora polos parqués de medio planeta e ao presidente da Fed non quedou outra que botar o resto. Aos 700.000 millóns anunciados uniu outro programa por valor de 300.000 millóns que se destinará á concesión de préstamos para as empresas e institucións que se vexan afectadas polo Covid-19. E unha mensaxe que, dalgunha forma, lembra a aquel co que Mario Draghi conxurou aos especuladores no 2012, cando a crise financeira ameazaba o proxecto do euro: a Fed seguirá aí, vixiante e armada, para axudar a conter o impacto deste delicado momento.

Jerome Powell deu pábulo así a aqueles que sostiñan que o seu papel á fronte do emisor estadounidense tería tamén un marcado acento político, e non só técnico. Algo que se podía intuír cando Donald Trump designouno como candidato no segundo semestre do 2017. O presidente asumía entón unha decisión sen apenas precedentes. E por partida dobre.

Por unha banda, convertíase no primeiro inquilino da Casa Blanca que non mantiña no cargo ao xefe da Fed designado polo Goberno anterior. Por outro, rompía igualmente coa tradición ao non seleccionar a un profesional formado como economista. Certamente, esta segunda cuestión era máis que matizable. Á fin e ao cabo, Powell fíxose un oco profesional máis que respectable no mundo da banca de investimento, unha traxectoria esta que lle permitiu converterse no presidente da Fed cun maior patrimonio de entre todos os que lle precederon.

Republicano, casado e pai de tres fillos, aos demócratas non lles desagradou do todo o seu nomeamento pola súa reputación de home serio e de consenso. Unha cualidade esta última da que haberá de tirar, e moito, nos meses que temos por diante. Que Powell non queira deixar a ninguén na estacada será clave para minorar a lista de baixas asociadas a esta pandemia sanitaria e social e saír airosos do transo.