«Fight for $15», para vivir do traballo

Carlos Pérez Cruz. Washington DC

MERCADOS

cc

Xorde un movemento social que esixe que o salario mínimo se duplique. A proposta consegue chegar ata o Congreso para o seu debate

14 abr 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

102 meses consecutivos de creación de emprego. Case nove anos. As cifras da economía estadounidense son extraordinarias. Case pleno emprego, cun paro do 3,8 %. A presidencia de Donald Trump cabalga a lombos dunhas cifras históricas. A recuperación, lenta e continuada, comezou coa anterior administración. Trump púxolle un motor trucado a base de recortes fiscais e desregulaciones. Como consecuencia, a débeda pública disparouse ata os 22 billóns de dólares. Números cósmicos. Insuficientes, con todo, para corenta millóns de estadounidenses pobres. Moitos deles traballan.

O 12,3 % da poboación de EE. UU. vive baixo o limiar da pobreza. O cal, para unha familia de catro persoas, supón ingresos de menos de 25.000 dólares anuais. Na mesma capital do país, Washington DC, abundan os sen teito. Tamén en zonas céntricas da moi gentrificada San Francisco. Só na capital, o 19 % da poboación é pobre. Aínda peor, «o 47 % das familias de Washington viven no que se chama pobreza líquida», explica Joseph Leitman, da oenegué Capital Area Asset Builders. «Persoas que, se perden o traballo ou lles xorde unha urxencia médica, caerían en tres meses» baixo ese limiar.

A débeda privada tamén é estratosférica. Nun país que vive do crédito, o 78 % dos traballadores carecen de aforros e acumulan unha débeda media nos seus cartóns de crédito de máis de 8.000 dólares. Por iso, é tan frecuente atoparse con persoas que teñen dúas ou ata tres traballos para intentar chegar a fin de mes. E hai empregos onde, por moitas horas que uno bótelle, as contas non saen.

Neles concéntrase a campaña «Fight for $15» (Loita polos 15$ -13,3 euros?), que deu os seus primeiros pasos en Nova York no ano 2012. Pelexan por un mínimo salarial de 15 dólares á hora (o salario mínimo acada os 1.097 euros ao mes). O federal está nos 7,25, conxelado desde o 2009. Os estados establecen o seu, tamén as cidades. Por exemplo, o de Alabama é o mesmo que o federal, mentres en California é de 12 e na capital de 13,25 (14 a partir do 1 de xullo). As empresas han de asumir o maior dos que se apliquen alá onde se atopen.

Marxinal durante os seus primeiros anos, a loita chegou ao Congreso. Os demócratas, actualmente maioría na Cámara de Representantes, promoven unha lei que duplicaría o salario mínimo federal para o ano 2024. Acóllense a testemuños como o de Terrence Wise, de 39 anos, empregado nun McDonald's de Missouri, que explicou aos congresistas como a súa familia «foi homeless a pesar de ter dúas fontes de ingreso». Xunto á súa muller e tres fillos, malvivió nunha pequena furgoneta. «Nunca debería suceder que en EE. UU. con múltiples traballos non teñas onde durmir».

Maryland converteuse hai unhas semanas no sexto estado en aprobar o mínimo salarial dos 15 dólares por hora para o 2025. A maioría demócrata na Asemblea Xeral do estado permitiu superar o veto do gobernador, o republicano Larry Hogan. Segundo Hogan, os 15 dólares «custarannos empregos, terán un impacto negativo na nosa competitividade e devastarán a economía do noso estado». A veciña Virginia paga o mínimo de 7,25 dólares a hora e o gobernador teme unha desbandada.

Hai voces que advirten contra unha subida xeneralizada sen ter en conta as grandes diferenzas de custos laborais e da vida entre estados. O asumible para San Francisco non o sería en Louisiana, advertía un recente editorial de The Washington Post. Pero a realidade é que, como Terrence Wise, a millóns de estadounidenses non lles chega nin con dous salarios.