O sector do taxi en Galicia, unha realidade máis aló de Uber e Cabify

MERCADOS

PACO RODRÍGUEZ

Aínda que en Santiago detecta xa vehículos VTC chegados doutras comunidades no verán, a súa competencia na comunidade non é aínda tan acusada como en Madrid ou Barcelona

13 ago 2018 . Actualizado ás 16:37 h.

O sector do taxi está en pé de guerra. Ata Nova York aprobou esta semana unha normativa para limitar o número de licenzas coas que opera Uber, marcando un salario mínimo para os condutores, á espera de coñecer os resultados dun estudo sobre o impacto que ten no seu modelo de transporte urbano. En España, tras as mobilizacións de hai uns días, os membros do gremio deron unha tregua para que Goberno e autonomías articulen unha regulamentación que continúe protexéndoos fronte á competencia da plataforma norteamericana ou a española Cabify, que operan amparándose nas licenzas de vehículos con condutor (VTC). Galicia, con 3.620 taxis e 276 desoutros permisos (outros 60 están a agardar a que os seus casos sexan resoltos nos xulgados), apoiou durante 24 horas a causa liderada polos seus compañeiros de Barcelona (1.620.809 habitantes) e Madrid (3.182.981), pero a realidade do taxi na comunidade é diferente á que han de enfrontar os que traballan nesas grandes urbes. Mesmo dentro de Galicia non é o mesmo ter praza nunha vila que nunha cidade. O prezo das licenzas ou as ganancias tampouco son iguais.

Coa excepción de Santiago, onde como apuntan desde a Asociación Compostelá de Autotaxi detectaron xa a presenza de vehículos VTC non pertencentes a ningunha plataforma desprazados doutras comunidades durante o verán, en especial cando se celebra o Apóstolo, a competencia é máis limitada que noutras partes da Península ou que en Portugal. O é, a pesar mesmo de que, como se desprende dos datos que manexa a Consellería de Infraestruturas, o número de licenzas para vehículos con condutor activas en Galicia duplica a cociente dunha por cada trinta taxis que marca a lei. De momento, Uber e Cabify non operan como tal na comunidade, pero iso non quita que os taxistas se puxesen en garda por aquilo de que cando as barbas do teu veciño vexas crecer...

Aínda que superar cocientes é un asunto coñecido no gremio. A Coruña e Vigo, as capitais máis grandes de Galicia, teñen unha poboación de 244.099 e 292.986, respectivamente, cunha media de taxis que supera con fartura a cociente dun por cada 900 habitantes establecido na lexislación galega para urbes de máis de 150.000 habitantes. Non é estraño entón que a concesión de novos permisos leve anos parada na maior parte das cidades. En lugares máis pequenos tamén é habitual que o que teña unha licenza retéñaa. Ás veces, como seguro para a xubilación. Outras, para ese plan B do que botar man no caso de que outros proxectos saian mal ou porque, «non vaia a ser», que algún fillo, neto ou primo pode quedar no paro. De feito, como apunta Manuel Sánchez Quindimil, da Federación Galega de Autónomos do Taxi, «durante a crise moita xente volveu ao taxi».

Unha competencia diferente

As particularidades do sector en Galicia provocan que a competencia tamén sexa diferente. «Hai máis nas vilas que nas cidades», conta Manolo Rial, propietario dunha licenza de taxi que ofrece servizos na Costa da Morte. Aí non é de Uber, é dos compañeiros do gremio porque, engade, «nunha vila tes que buscar ao cliente, darte a coñecer para que te chamen. Ademais de ter pago con tarxeta, que é algo que hai que ter, hai quen ofrece o periódico. Agora tamén están de moda os taxis de sete prazas. Anúnciaste no Facebook, por Internet... Ás veces tes que ir cunha persoa maior ao hospital, agardar alí para despois volvela levar para a casa. Os rapaces que volven de festa ou van para elas son outros usuarios que botan man do servicio. Nunha cidade é o cliente o que vai á parada ou chama á emisora».

Esas dúas formas de traballar son outros dos factores que inflúen na complicada ecuación que marca o prezo das licenzas. Porque ese é un mercado que fluctúa practicamente tanto como a bolsa. Os elementos que determinan o custo de traspaso son variados. Dependen da demanda, da oferta, da facturación, do movemento, do tipo de carreira, da urxencia de cada un por desfacerse dela, do concello... «Aquí en Santiago as licenzas roldan os 200.000 euros», explican desde o colectivo santiagués. Actualmente hai 147. Non dan abasto debido á elevada afluencia de turistas. Iso que nos meses de verán, sobre todo en xullo coa festa do Apóstolo, sofren a competencia das VTC. «Non son de aquí. Veñen doutras comunidades e paran para coller á xente pola rúa. O que dicimos ao que os vexa é que denuncien porque iso non está permitido», explican desde a asociación compostelá de taxistas. Con todo, as súas licenzas son das máis caras de España, superando en prezo ás de Barcelona (unha media de 137.000 euros declarados) ou Madrid (134.000). A pesar diso, hai os que arriscan e compran. Outra alternativa da que falan no sector é alugar. Moito máis barata é a licenza nun pobo. Nese caso, en base aos datos que dan os taxistas consultados, poden variar entre os 12.000 e os 30.000 euros. Depende . Onde están máis altas é en Arteixo. Entre 70.000 e 80.000. «É por Inditex porque con eles trabállase moito para levalos ao aeroporto, a unha nave...», din.

Debate aberto

Máis aló de toda esta realidade hai aberto outro debate. É o cambio de modelo nun sector que, como servizo público, estivo suxeito a licenzas ou normas nadas, como apunta o profesor de IE Business School, Enrique Dans, «para frear o que se coñece como traxedia dos comúns, cando ao exercer unha actividade non regulada de forma independente e racional buscando o interese particular compórtanse de modo contrario ao interese común e acaban destruíndo o recurso». A cuestión, engade, é que «cando os usuarios recorren a unha plataforma para a demanda de servizos de transporte, a traxedia dos comúns mitígase debido ao interese desas plataformas por manter un número de vehículos adecuado á demanda».