Rosa Blanco , pescantina de Noia: «Repartición a domicilio cando peito ou posto na praza, hai que buscar a maneira de sacar ou peixe de diante»
SOMOS MAR · Exclusivo subscritores
O derrubamento da venda de peixe nos mercados de abastos de Barbanza afoga a un sector debilitado polas fluctuaciones do mercado
02 abr 2020 . Actualizado ás 09:09 h.A afluencia de clientes ás prazas de abastos de Barbanza descendeu de forma considerable e os postos de peixe sófreno de xeito especial, cunha caída estrepitosa das vendas que pon en xaque ao sector. Basta con escoitar aos profesionais para darse conta de que estes negocios de proximidade atravesan por horas baixas. Afírmao a pescantina de Noia Rosa Blanco : «Vendemos moi pouquiño. Mercamos só un 30 % en relación a antes».
A xente pelexándose nos supermercados e na praza morrendo de noxo. Ao mercado chega cada día mercancía fresca»
Recoñece que hai dúas semanas, cando se decretou o estado de alarma, sentiuse moi impotente: «A xente pelexándose nos supermercados e na praza morrendo de asco. Ao mercado chega cada día mercancía fresca».
No seu caso, aínda que antes xa tiña algúns clientes aos que levaba os produtos a casa, agora intensificou a oferta: «Reparto a domicilio cando pecho, hai que buscar a forma de sacar o peixe de diante».
Está directamente vinculada ao sector marítimo, xa que o seu marido traballa no mar: «O peixe caro baixou de prezo e diso aprovéitanse as grandes superficies». Su visión es pesimista: «Vexo mal o panorama».
A situación é a mesma en todos os mercados, algúns dos cales están aproveitando o tirón das redes sociais para facer un chamamento á poboación co fin de que acudan a comprar. Ante a caída das vendas, algunhas pescantinas deixaron de acudir aos postos.
Á que vou ir á praza, para estar non mostrador e non vender nada?»
«Á que vou ir á praza, para estar no mostrador e non vender nada?». A que fala é María Miranda, cuxo posto de peixe no mercado de abastos de Ribeira estaba onte baleiro, do mesmo xeito que outra media ducia. Só tres permanecían abertos e, como afirmaba un dos seus ocupantes: «Vimos para ver se sacamos para pagar os gastos». A comercialización hase derrubado, afogando a un sector que xa estaba debilitado porque a sucesión de temporais do pasado inverno minguou a oferta de produto e disparou os prezos, provocando unha caída do consumo.
Aquí estamos, agardando que veña a xente mercar peixe á praza»
Un dos que continúa acudindo contra vento e marea é Pablo Patiño Ouviña, quen cando se lle pregunta polas vendas bota man da retranca para contestar: «Aquí estamos, agardando que veña a xente». Recoñece que adquire na lonxa menos da metade de produto que antes de que a pandemia transformase por completo a vida dos cidadáns: «Debo estar collendo un 25 %. Agora toca sobrevivir, despois xa veremos».
A supresión das poxas presenciais na rula tamén supuxo un importante cambio para os compradores: «É moi distinto, porque non podes ver o produto ata que cho entregan».
Levo 15 anos na praza e vexo a situación moi mal. Saco ou xusto para pagar as facturas»
A estampa ribeirense de postos de peixe pechados é equiparable a outros mercados, como o noiés. Na xornada de onte só abriron media ducia dos 14 existentes: «Moitas plantaron porque xa non vendían», comenta Rosa Blanco . Entre as que si acudiron atopábase Elena Garrido, quen fala con pesimismo: «Levo 15 anos na praza e vexo a situación moi mal. Saco o xusto para pagar as facturas».
Para intentar gañar clientela, a maioría ofrecen levar o produto aos domicilios particulares, aínda que con desigual fortuna.
Peche de restaurantes
Os placeiros non só perderon a boa parte dos particulares que diariamente acudían en busca de peixe e que agora o adquiren en grandes comercios, senón que tamén se quedaron sen os seus clientes máis importantes: os establecementos hostaleiros.
Eu traballaba moito cos restaurantes. Desde que pecharon, isto foi fin»
Entre as afectadas polo peche forzoso do sector está Lolita Rivas, que leva máis de tres décadas comercializando produtos do mar na Pobra: «Eu traballaba moito cos restaurantes. Desde que pecharon, isto foi fin».
A piques de cumprir 61 anos, asegura que «agora estamos moi mal». Ten dous empregados para os que non pode tramitar unha regulación de emprego: «Somos da alimentación e debemos seguir abertos. Non me queda máis que aguantar como poida».
Segundo comentan diversos vendedores, a inactividade da hostalería tamén motiva que haxa embarcacións que deixasen de faenar: «Din que non lles compensa, porque eles eran os que compraban moita cantidade».
Casualmente, cando se lles pregunta aos placeiros polos prezos, explican que entre as especies con maior depreciación figuran as que tradicionalmente ían para o ámbito da restauración: «O sargo grande está a 15 euros, cando ía a 20», di a empregada dun posto en Ribeira. O mesmo sucede co linguado ou a robaliza que, explican, pode conseguirse por 12 euros, fronte aos 20 ou 24 que custaba.
SÁLVORA
¡Volva á praza!
Non o dubide, o mellor pescado e a mellor prezo atópase nas prazas. Teña un pouco de sensatez nesta tolemia e ¡volva á praza! Ademais de acceder ao bo produto dos nosos mariñeiros, estará a contribuír a evitar que unha actividade económica local non sucumba ao virus do pánico.