Patrocinado por Patrocinadopor

A industria trata de lavar a imaxe do atún para seducir aos «centennials»

e. abuín REDACCIÓN / A VOZREDACCIÓN / LA VOZ

SOMOS MAR

M.MORALEJO

Europa absorbe parte das 14.000 toneladas de lombos que China xa non vende en EE. UU.

18 sep 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

O peor que lle pode pasar ao atún é caer no mesmo saco que o trigo ou a soia e acabar convertido en commodity , iso que os manuais de Economía de consulta rápida definen como produtos con escasa marxe de ganancia, considerados xenéricos. Iso é polo menos o temor que expresaron os operadores da cadea atunera na novena Conferencia Mundial do Atún, que onte se pechou en Vigo, e que reuniu a representantes do sector de 41 países que responden polo 90 % das capturas de túnidos que se realizan no mundo. Por iso é preciso «traballar para enxalzar a imaxe do atún e das súas conservas e mellorar o seu posicionamento no mercado». Como? «Xerando valor e emocións nos produtos a través da innovación e unha comunicación adecuada», axuda de Gobernos e Administracións mediante. Emocións que deben ir dirixidas xa a captar centennials, a xeración nada con posterioridade ao 200 que valora calidade, prezo e para a que unha das inquietudes fundamentais será a sustentabilidade, advertiu Juan Manuel Cerqueira, presidente dos conserveiros españois

Así que a responsabilidade ambiental, social e económica, xunto coa saúde e a conveniencia, ofrecen á industria atunera unha oportunidade para crecer no mercado. É unha das conclusións ás que chegaron quen durante dous días hanse empachado de atún, analizando o sector e desmenuzado oportunidades, ameazas, fortalezas, debilidades... e tensións. Porque nun contexto de recursos limitados e demanda de proteínas mariñas crecentes, é lóxico que un mercado global como é o do atún háxaas. E grandes. Máxime cando nesas tiranteces perpetuas prodúcense movementos inesperados, o taboleiro, sobre o que xa hai sospeitas que é desigual, cambia por completo. O caso é que a guerra comercial entre EE. UU. e China deixou nese lineal global 14.000 toneladas de lombos de atún que a Administración Trump deixou de comprar á de Xi Ping. O gran beneficiado? En principio, Tailandia, o temido líder mundial, que se relevou a China como provedor desa materia prima. E Europa, que absorbeu a maior parte deses lombos que antes ían cara a EE. UU., como explicou Peter Trutanich, vicepresidente executivo do grupo Tri Marine Internacional ao esbozar a situación do mercado estadounidense.

O pulso de Tailandia

Nesa pugna, Tailandia «fará todo o posible por manter o seu liderado» nos túnidos, advertiu Toni Lazazzara, director de sustentabilidade pesqueira e de compras de Thai Union. Unha advertencia que hai que tomar en serio, non en balde xa demostrou dabondo os seus reflexos, con decisións rápidas, e, sobre todo, porque aínda ten marxe para seguir crecendo, capacidade que Lazazzara cifrou no 20 ou 25 %. E tanto, viu un nicho no mercado de mascotas e lanzouse de cabeza. Mesmo hai fábricas que xa non producen para consumo humano.

Hai conserveiras en Tailandia que xa non producen para consumo humano, senón para cans e gatos Agora ben, Tailandia, a ollos de Antonio Sánchez, que pese ao tan castizo nome e apelido, é director de vendas da tailandesa SPA International Food, non é o monstro que moitos pintan, que explota e esclaviza aos seus traballadores e produce sen garantías sanitarias. Esa industria «eu non a coñezo». Ou polo menos non é na que el traballa. Destacou os esforzos do país por adaptarse e chamou a non perder de vista que entre os seus clientes están Oriente Medio ou Xapón, país pouco sospeitoso de aceptar baixos estándares de calidade. Ademais, non entende as reticencias de Europa a comprar a unha ditadura dun país en desenvolvemento como é Tailandia cando recibe cos brazos abertos o que vén de China ou Vietnam. China que «aniquilou outros sectores máis grandes e máis sensibles», concluíu.