Dedicou 16 anos á política autonómica, que agora contempla con interese, pero como mero observador. Cre que empeorou o nivel dos que se dedican á cousa pública
18 abr 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Se se repasa a lista de vilalbeses ilustres e influentes dos últimos anos, de inmediato saen os nomes dun político que presidiu a Xunta (Manuel Fraga), dun arcebispo que chegou a cardeal (Antonio María RoucoVarela ) ou dun profesor e ensaísta que estivo a cargo de a Universidade de Santiago e da Real Academia Española (Darío Villanueva). Pero os tres lados do polígono deben converterse en catro, pois o poder da capital chairega estendeuse tamén ao Parlamento, á fronte do cal exerceu durante anos José María García Leira (Vilalba, 1934).
Como outros que deron o salto á cámara autonómica, o seu comezo na política tivo como escenario o ámbito municipal: foi alcalde de Vilalba entre 1979 e 1990. No Parlamento galego pasou 16 anos, repartidos a parte iguais entre a vicepresidencia primeira, ao principio, e a presidencia. Abandonou a política activa no 2005, aínda que non o interese polos asuntos públicos. «Da política non se retira ninguén, nin os cidadáns. A política inflúe na vida de calquera, sen dúbida», di.
Ese interese, aínda que sexa como espectador, axuda a explicar que se a lectura é unha das súas grandes afeccións, a prensa ocupa un importante espazo. García Leira é lector habitual de La Voz de Galicia, por cuxas seccións se move cun ritmo áxil. Das primeiras páxinas adoita pasar á sección de Opinión, onde os artigos de , Xosé Luis Barreiro RivasRoberto Blanco Valdés ou Fernando Ónega son referencias para el, aínda que sen ocultar que en cada un deles observa particulares matices na análise.
Coa experiencia de ter visto numerosos debates no Hórreo, García Leira reparte eloxios a babor e a estribor cando lembra intervencións na tribuna. Así, nomes como Bautista Álvarez, Xosé Manuel Beiras, Camilo Nogueira, Miguel Cortizo, Víctor Vázquez Portomeñe e Manuel Fraga -ao que define como «unha enciclopedia» polos seus amplos coñecementos-, saen dos seus beizos sen evitar a comparación entre eses tempos e estes: «Había un nivel moi grande, e agora, polo que me din, é frouxiño».
Para García Leira, con todo, non abonda coa elocuencia para lograr a condición de político respectable, senón que se requiren tamén unhas doses de coherencia. «Na actualidade temos políticos mentireiros, que non recordan o que dixeron a véspera. Pero á xente gústalle que lle digan o que lle gusta oír», declara. El di ser inimigo das esaxeracións e das falsidades, e agrega que nin sequera como cazador -mesmo foi directivo dun coto en Vilalba- aumentaba ante os amigos o número real de pezas cobradas. Será que, como recoñece, a pesar de ter ocupado cargos nunca se sentiu un político nato.
Fun
Presidente e vicepresidente do Parlamento galego, e antes, alcalde de Vilalba.
Son
Un vilalbés máis. Estou xubilado, e dedico tempo á lectura.