Teño o compromiso moral, como artista, peregrina e cidadá, de informar como autora da obra pública e urbana de Sarria, «HOMENAXE AO PEREGRINO» 1993-1996, que se sitúa precisamente sobre a ponte, antes de cruzar o río, como se pode certificar no monólito de acceso, onde se atopa a placa conmemorativa, e a área de recibimento, - que este ano cumpre o seu 29 aniversario- á cidadanía, do proxecto que sacou á luz a CHMS de 910 páxinas inasumibles, onde pretende homenaxear á antiga Ponte Ribeira, e que é unha completa fraude de gasto e estética, e a continuación vou explicar as razóns. Imos deixar a parte técnica que corresponde á construción da nova ponte, que estou a reclamar desde a súa demolición e posterior incorporación da pasarela.
Incorporar unha nova varanda de aceiro cortén, como se di no proxecto, e eliminar a preexistente, que foi deseñada exclusivamente para esa obra, é unha verdadeira tolemia. En primeiro lugar, é unha vulneración dos dereitos patrimoniais para toda a Vila de Sarria, e o Camiño Francés, é dicir, vai en contra dos intereses da poboación de Sarria. Esteticamente crea unha barreira infranqueable, un muro innecesario, e altera a paisaxe, o acougo que ten ese lugar, para a contemplación da contorna coa súa dubidosa estética.
Ademais, os ideólogos de semellante fazaña, que probablemente visitarían Sarria un día contado, non pensaron, que é un material, que canto máis se humedece, máis derrama a súa cor alaranxada sobre solado e pedras lendarias da ponte. Para rematar a faena, incorpora unhas leds, que resaltarán esta nova varanda, e tamén eliminan as que fosen realizadas na mellor fundición artística de España e Europa, onde se fixo o símbolo monumental de toda a obra en bronce do peregrino.
Despois caen na tentación de manifestar, que van respectar óbraa «HOMENAXE AO PEREGRINO», realizada para Sarria, durante os anos 1993-1996, e quedan tan tranquilos, sen porse en contacto en absoluto coa súa autora, a pesar de todas as ocasións nas que María Carretero púxose en contacto con eles, tanto co presidente da CHMS, José Antonio Quiroga, como co señor alcalde do Concello de Sarria, que non contestou nin ao Convenio encargado por el, o ano pasado. Colocan ao seu libre albedrío, todos os elementos ao seu antollo, que estiveron movendo dun sitio para outro estes anos, sen respectar todas as Obras realizadas por María Carretero.
Desde a súa inauguración, o 19 de outubro de 1996, estou a manifestar, que esta vía ten que ser peonil, polo que agora realmente non é ningunha novidade, e é totalmente innecesario modificar e eliminar o preexistente. O gasto do erario público, que pagamos todos, e que ocasionará todo iso, hai que sumalo á tropelía organizada pola demolición, e pola incorporación da pasarela.
Deixemos a obra pública e urbana, «HOMENAXE AO PEREGRINO» 1993-1996, como está, restituíndo, restaurando e rehabilitando o que foi danado e abandonado durante todo este tempo, e conten coa súa autora, que deseñou para a Comunidade, unha extensa área para A Vila de Sarria, nun dos puntos máis destacados do Camino de Santiago Francés, km 111,Patrimonio da Humanidade, e protexido pola Unesco