Un matrimonio de Paradela sobreviviu ao primeiro accidente con mortos no corredor de Monforte. Ocorreu no 2010
11 oct 2018 . Actualizado ás 18:28 h.Noiteboa do 2010. Cumpríanse dous anos e cinco días da inauguración do corredor denominado CG-2.2, que une Lugo con Monforte. Eran as nove da mañá e o matrimonio formado por Cristina López e Diego Sobrado, de 30 e 26 anos, dirixíase a Lugo a unha revisión médica. Ambos deixaron ao seu bebé de 18 meses cos seus avós e partiron da súa casa, na parroquia de Barán, no municipio lucense de Paradela , no seu coche, un Peugeot 307. Accederon á vía de altas prestacións no medio dunha densa néboa e cando circulaban polo quilómetro 15.400, onde hai un cambio de rasante, produciuse a traxedia e o que sería o primeiro accidente mortal ocorrido no corredor desde a súa inauguración.
«Tardei dous anos en volver circular polo corredor e despois era eu ou perigo»
Un Peugeot 405, que circulaba en sentido Sarria conducido por un veciño do Páramo, duns 70 anos, chocou contra o seu turismo. Non levaba as luces accionadas e estaba realizando un adiantamento nun tramo no que por aquel entón estaba permitido (días despois pintouse unha liña continua). Ese condutor morreu no acto, e o matrimonio, a pesar de sufrir feridas de diversa consideración, sobreviviu ao brutal impacto. «Uns quilómetros antes xa esquivara un coche que viña invadindo o sentido contrario. Tiven que pegarme á beiravía. En cuestión de minutos xa vimos a este de fronte. Intentei esquivalo, pero foi imposible. O noso coche xirouse e quedou en sentido contrario», lembra Diego Sobrado, que conducía el coche e que quedou atrapado, aínda que non perdeu a consciencia. «Diego dixo: “Ímonos matar”. Pechei os ollos e o coche xirouse. O meu teléfono saltou para atrás; en canto puiden, baixei do coche pedindo auxilio e un teléfono. Fun ao outro coche sinistrado e o home estaba morto», rememora Cristina, que engade que no accidente se viu implicado un terceiro vehículo.
Con moitas secuelas
Diego sufriu varias hemorraxias e rompeu unha perna. Hoxe en día aínda segue con operacións e padece cojera. Cristina, pola súa banda, fracturouse tres costelas e aínda sofre graves problemas nas cervicais e na columna. «O peor é cando volves coller o coche polo corredor e te cruzas cos demais condutores. Despois era eu un perigo na estrada, do moito que me arrimaba á beira. Botábame eu cando me viña un coche de fronte», relata Diego, que tardou en volver circular por esta vía dous anos.
Barán é unha vila de unhas 30 casas e de pouco máis de cen habitantes. Polo menos tres familias estiveron implicadas en accidentes con mortos no corredor. Unha delas é a formada por este matrimonio, que é veciño dun dos mortos o luns: «É o corredor da morte e aquí ninguén fai nada. Cando o inauguraron estabamos de matanza na casa e dixen que sería o corredor da morte e, ao cabo de dous anos, tivemos o accidente». Foron os primeiros en verse implicados nun sinistro mortal nesta tráxica estrada, na que houbo 11 mortos nos últimos catro anos.
