Hai 30 anos, o campus de Lugo quería lograr a enxeñería de Montes

Xosé María Palacios Muruais
xosé maría palacios LUGO / LA VOZ

LUGO CIDADE

Vista de la Escola Politécnica Superior de Lugo, donde se imparen varias ingenierías relacionadas con el mundo agrícola, ganadero y forestal
Vista da Escola Politécnica Superior de Lugo, onde se imparen varias enxeñerías relacionadas co mundo agrícola, gandeiro e forestal ÓSCAR CELA

Os ensinos relacionados co campo supuñan uns 3.000 alumnos

11 oct 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Lugo cidade tiña unha escola de peritos agrícolas e unha de Maxisterio e deu un estirón nos anos setenta, cando se puxo en marcha o Colexio Universitario. Iniciada a década dos oitenta, a creación de foina o punto destacado dunha expansión que acabou por facer da capital lucense unha cidade universitaria. O campus de Lugo quedou integrado na Universidade de Santiago de Compostela (USC), pero mantendo, ao mesmo tempo, unha forte conexión coa realidade agrícola e gandeira da provincia.

A escola de peritos agrícolas, que iniciou a súa actividade na década dos sesenta, achegou enxeñeiros técnicos ao sector público e ao privado e captou alumnos máis aló de Galicia. A presenza dese centro foi un primeiro paso para a actual Escola Politécnica Superior, que hai 30 anos combinaba ensinos asentados con outras que eran un anhelo da sociedade lucense.

En 1991, na conferencia inaugural do curso académico, Antonio Rigueiro, entón director da Escola Técnica Superior de Enxeñeiros Agrónomos, destacou logros como a creación da Facultade de Ciencias, o comezo do ciclo de ensinos forestais ou a inauguración do edificio de Veterinaria; con todo, non se esqueceu de cuestións que entón eran reivindicacións en Lugo e noutras cidades galegas: así, recalcou que a cidade era un lugar ideal para a enxeñería de Montes, á que tamén aspiraba Pontevedra.

O funcionamento do Centro de Investigación de Lourizán, creado décadas atrás, era un alicerce no que se apoiaba a pretensión pontevedresa, aínda que Lugo acabaría gañando ese pulso coa cidade do Lérez, onde a situación se causou un evidente malestar. Tanto Lugo como Pontevedra eran entón urbes con alcalde popular (Tomás Notario e Javier Cobián, respectivamente), igual que ocorría nas deputacións (Francisco Cacharro en Lugo e César Mera en Pontevedra).

En 1991, xa podía comprobarse claramente que o perfil agropecuario do campus lucense era unha realidade. Case 3.000 dos 4.961 alumnos que cursaban estudos superiores en Lugo estaban matriculados en centros relacionados coa agricultura ou coa gandería. O 77 % dos universitarios que estudaban a beiras do Miño eran galegos, e a súa presenza dificilmente podía pasar inadvertida: como apuntou Rigueiro no seu discurso, a matrícula en centros universitarios lucenses multiplicouse por sete en apenas cinco anos.

 Era entón reitor Ramón Villares , que un ano antes accedera ao cargo. O máximo responsable de considerábaa que o campus de Lugo estaba xa «razonablemente maduro» e que debía aspirar a formar expertos en temas agroforestais, en produción animal e en tecnoloxía dos alimentos a toda Galicia. 30 anos despois, en centros como Veterinaria non é unha novidade que antigos alumnos sexan decanos ou vicedecanos, e as instalacións seguiron aumentando: o exemplo máis recente foi a inauguración da Granxa Experimental do Leite, situada en Castro de Ribeiras de Lea e posta en marcha por iniciativa da Deputación e da USC.

COA túa SUBSCRICIÓN PODES ACCEDER A Todas As NOTICIAS PUBLICADAS EN LA VOZ DE GALICIA, DESDE 1882 ATA HOXE, BUSCANDO POR PALABRA CRAVE