Unha lucense en Alemaña: «Aquí hai menos contagios, pero levamos coa vida parada seis meses»

Antía Castedo é unha lucense de 25 anos que está a traballar como profesora nun centro público de educación infantil en Frankfurt desde agosto de 2019. Estudou Maxisterio en Madrid, opositó un ano e finalmente optou por irse ao estranxeiro en busca de mellores oportunidades laborais.

—Como afronta a pandemia o país no que está?

—Ao principio, aquí o coronavirus percibíase como algo afastado. Cando en España decretaron a corentena, aquí pecharon as escolas un mes por seguir o que estaba a facer Europa. En xuño volveron abrir. A día de hoxe as máscaras só son obrigatorias en sitios pechados e rúas principais.

—Desde cando están ‘confinados'?

—España está o triplo de peor. Con todo, aquí levamos desde novembro con todo pechado, só están abertos os colexios e as empresas. Nas tendas permítese recoller pedidos.

—Os profesores someteranse a autotest nasais rápidos.

—Si, déronnos instrucións de como facelos. Nas escolas infantís decidiron que non se lles fará aos nenos, farémosnolos/farémonolos nós dúas veces á semana; uno o domingo pola noite e outro a metade de semana.

—Xa a vacinaron?

—Xa recibín a primeira dose de AstraZeneca . Con todo, agora está prohibida, polo que aínda non se cal será a segunda.

—Como viviu a pandemia desde unha escola infantil?

—Aquí a educación infantil é outra cousa. Os nenos teñen seis ou sete anos cando entran na escola e non saben ler nin escribir. Cando empezou a pandemia tivemos colexios de urxencia para nenos cuxos pais traballaban, pero en xullo xa puideron vir todos.

—Vén a Lugo con frecuencia?

—Non vou desde agosto do ano pasados. Antes ía cada mes ou dous meses como moito. Con todo, non quixen baixar en Nadal pensando nos meus avós.

—Por que se foi de Galicia?

—En España é complicado conseguir un traballo do meu, que che traten ben e que estea remunerado. Aquí cobro o dobre do que podería aspirar en España.

—quedará aí?

—Estou adaptada, quedarei unha tempada pero quero volver. En España gustaríame traballar nun colexio alemán porque lle collín gusto á educación e ao idioma.

—Como chegou a Frankfurt?

—Atopei un anuncio de que se buscaban educadores en Alemaña . Boteino por botar. Mentres facía o intensivo de alemán encargáronse de homologarme o título, buscarme o colexio e atoparme unha casa. Todo foron facilidades, eu estudaba alemán e dábanme todo feito.

—Que resaltaría dos alemáns?

—O que máis me chamou a atención dos alemáns é a súa forma de ser e para comer. Aliméntanse mal, poden almorzar, comer e cear pan con embutido, por pór un exemplo. Eu son galega, polo que me chocou moito ver que non cociñaban.

Unha lucense en Barcelona : «Saímos por patas, hai moita xente sen máscara»

Unha sanitaria lucense que está temporalmente en Barcelona explica que a situación nas rúas da Cidade Condal dista moito da que hai nas rúas de Lugo. «No centro é horrible. Resulta estresante ir pasear á praia da Barceloneta, por exemplo. En Lugo non ves a ninguén sen máscara de protección, aínda que vaias por lugares sen xente como pode ser o río Rato. Aquí non, ves a todo mundo nas terrazas e na praia sen levala posta. Non é que a teñan e a baixen, e que directamente non a teñen», comenta a sanitaria.

Nos parques, explica a lucense que a xente se senta e conforma grupos que tampouco levan posta a máscara obrigatoria, «da igual que sexa xente nova, maior ou turistas. Eu alucinei, o que penso se comparo a situación que hai en Lugo é que se chego a ser sanitaria aquí non sei que faría porque saír do hospital de ver desgrazas e que a xente non poña a mascara é moi forte», di moi enfadada.

Esta lucense explica que a xente que leva máscara usa unha de tea, e de dubidosa homologación. «Non ves ningunha FFP2», confirma. Ademais, engade que non volverá pisar o centro de Barcelona durante a súa estancia alí: «Resulta agonizante, os contaxios non poden baixar se non se cumpren as normas. Si, a hostalería pecha ás seis, pero non sei de que serve se as imaxes son as que son durante o día».

---

---

---