O éxito é para os mediocres
A estrutura organizativa actual dos partidos políticos favorece o éxito dos mediocres. Para medrar neles é moito máis importante ser sumiso e servil co que manda que posuír boas capacidades. A consecuencia disto é que, salvo honrosas excepcións, os que chegan a gobernarnos non adoitan ser os mellores senón os máis cínicos, os máis mentireiros e os que máis carecen de escrúpulos. Hai tempo que Guillem Martínez, nos seus enxeñosos artigos, acordouse da teoría darwinista e púxolle nome a este fenómeno: a selección negativa dos políticos. Desgraciadamente este problema hase contaxiado a outros ámbitos da sociedade. Así, por exemplo, na sanidade -e falo con coñecemento de causa- se alguén quere manterse no seu posto de poder -desde o máis alto ao máis baixo- ha de gardar pleitesía ao seu inmediato superior e asumir sen cuestionarse todas as súas ordes, aínda que estas sexan absurdas, surrealistas, e mesmo daniñas. O resto sobrevivimos no sistema cunha mestura de impotencia, resignación e indignación; segundo o estado emocional de cada un. Algúns, inxenuos, comprométense intentando mellorar a organización desde dentro, pero ao pouco tempo déixano ao contemplar, como Sísifos do século XXI, que o seu entusiasmo e o seu esforzo rodan cara á nada. Este sistema viciado só pode mellorar se se aborda de xeito radical. Pero iso só se pode conseguir desde unha posición de poder. E o poder, como ben sabemos, está en mans dos mediocres. E así seguimos dando voltas no seu círculo viciosoores. Angel Etxaniz. Oleiros.
A injustificación masculina
Analizando os círculos de poder obsérvase a preponderancia dos homes. Presuponse que ocupan o cargo porque son os que máis coñecemento teñen. Só se supón. Ser o mellor non é cuestión de sexo, senón de formación, coñecemento e valores. Marisa García. Lugo.