José Antonio Gutiérrez destaca o vínculo que se acaba creando entre os criadores e as aves
16 feb 2019 . Actualizado ás 13:25 h.O voo das aguias pode resultar sin duda maxestoso. Pódese asociar esa imaxe con lugares máis ou menos espectaculares, pero tamén se pode ver en sitios próximos. Mañá, por exemplo, nunha zona da Terra Chá pertencente ao municipio de Cospeito celébrase unha proba aberta. Está organizada polo tecor Terra Chá, e José Antonio Gutiérrez asume esa función dentro da sociedade.
-Vista desde fóra, sen un especial coñecemento, a cetrería parece bonita. Hai que saber moito para entendela realmente?
-É doado de entender. Trátase de lances nos que a ave sae da man. Si é complicado, en cambio, o adestramento das aves. Os coidadores pésanas, danlles o alimento... Iso si é complicado. Hai que pasar moito tempo cos animais. De feito, hai xente que os ten nalgunha sala das súas casas para que os animais se acostumen a eles.
-É bonito ver eses traballos de adestramento?
-Si. Créase un vínculo: as aves coñecen ao cetrero, e o cetrero coñece ás aves.
-O tecor do que vostede forma parte organiza ás veces charlas en colexios. Como reaccionan os alumnos?
-Gústalles moito. Están calados, atenden ben e logo poden facer fotos coas aves. Este curso xa se organizaron charlas no colexio de Cospeito e no de .. A Pastoriza
-Como se pode convencer alguén de que vaia a ver a proba de mañá?
-Hai que dicirlles que van gozar da sensación de ver animais salvaxes, controlados por unha persoa, o cetrero, que fai uns lances. Se non ven iso, pareceralles imposible que o animal consiga facer iso. E tamén se pode gozar da natureza e dos animais en xeral.
-Faría falta hoxe un Félix Rodríguez de la Fuente que divulgase máis esta actividade?
-O traballo que se fai está aí. Pero Félix Rodríguez de la Fuente, por exemplo, deu a coñecer o lobo, e talvez viría ben alguén que divulgase as técnicas. Calquera que potencie unha afección sempre é importante.
-Que é realmente a cetrería: unha afección, un deporte...?
-Tamén é unha forma de vida. Os criadores pasan moito tempo cos animais, crean con eles un vínculo que resulta incrible. Talvez, tamén é unha forma de vida.
-É un cetrero unha persoa que sente amor polos animais?
-Si. É un perfil un pouco diferente ao do cazador, que mata con escopeta.
-Como inflúe o clima nunha comarca como Terra Cháa , con menos horas de luz que outras?
-Non hai tantas como noutras. De feito, o forte da cetrería está no sur. Pero por aí abaixo non se fai caza de patos con cetrería, e aquí, si.
-Fai falta unha vocación especial para decidirse a practicar a cetrería?
-Hai que ter paciencia e fai falta que che gusten os animais. Os animais requiren unha serie de coidados: hai que ter, por exemplo, un GPS para que non se perdan os animais, unhas luvas... Pero un rifle para cazar costa máis de 1.000 euros. É unha afección sacrificada, ollo: os cetreros están todos os días cos animais, pendentes deles. É unha relación incrible.
(Participación. Para a proba de mañá hai 40 aves inscritas; entre elas, 15 aguias de Harris e sete azores.)
(Exhibición. Haberá tamén unha aguia real.)
(Observación. Poderá verse ademais un bufo real.)
Colaboración de entidades nunha zona especial
A proba que ten lugar mañá, con inicio ás nove e media da mañá conta co apoio de entidades públicas e privadas. Por unha banda, a Federación Galega de Caza, a Deputación Provincial e os concellos de , Cospeitode e Castro de Rei de A Pastoriza colaboran con o tecor Terra Chá na organización. Por outro, as empresas Falcóns Galicia e Procegal son as patrocinadoras. A proba celébrase nunha zona próxima a O Arneiro e Veiga de Pumar.
O tecor ten unha sección de cetrería. Pero Gutiérrez lembra ademais que a comarca chairega é moi indicada para a realización de probas como a de mañá, ao contar con amplas superficies, indispensables para os afeccionados.