Os afectados por o incendio de Baralla: «Case non saímos vivos, tivemos que fuxir da casa só co posto»

Uxía Carrera Fernández
UXÍA CARREIRA LUGO / LA VOZ

BARALLA

Luis y Kelly delante de la casa, a la que volvieron ayer para asegurarse de que los animales estaban bien
Luis e Kelly diante da casa, á que volveron onte para asegurarse de que os animais estaban ben Carlos Castro

Alóxanse no albergue Lug 2 de Lugo ata que atopen un piso

19 ene 2021 . Actualizado ás 10:57 h.

A vivenda que ardeu a madrugada do domingo en Penarrubia, no Concello de Baralla, era a idílica casa de creación de Luis, un escritor pontevedrés. Facía un ano que se mudou e seis meses atrás tamén se trasladase a súa parella, Kelly. Hai apenas unhas semanas uniuse unha amiga, Isabela, cos seus tres fillos pequenos. «Encantábanos a casa, os nenos xogaban, tiñamos animais libres; era un lugar tranquilo ata este domingo», conta Kelly. Ás 05.30 da madrugada, o vello cableado eléctrico dunha estufa acesa no cuarto dos nenos iniciou un gran incendio que acabou queimando por completo a casa.

«Os nenos foron os que se deron conta e empezaron a berrar, nós tres estabamos durmidos», relata Kelly. Ela foi a primeira en espertarse polas chamadas dos pequenos, de sete, oito e nove anos. Espertou a Luis e entraron os dous tapados cunha manta para sacalos. «O colchón onde durmían os nenos xa estaba en chamas, pensei que non os dabamos sacado de alí». No tempo que socorreron aos nenos, o lume xa se expandiu a toda a casa, porque é de madeira e arde doado, e tiveron que saír correndo. A nai dos nenos, Isabela, que ten un problema de mobilidade por un accidente de tráfico, tamén necesitou axuda para saír da casa. «Quería entrar custe o que custe onde estaban os seus fillos, foi un momento de moito pánico». Os seis inquilinos lograron saír da vivenda, tan só Luis tivo leves queimaduras na man e no pelo, pero a agresividade do lume botounos de casa tan só co posto. «Estamos ben porque estamos vivos, que é o máis importante, pero perdémolo todo», resume Kelly. Todos eles saíron en pixama, descalzos e non puideron recuperar nin un só dos seus bens. Polo menos, puideron abrir o casarío onde se atopaban os seus animais, unha parella de cans, unha gata e tres cabras. Ademais, as casas máis próximas de veciños que poderían ter botado unha man atópanse a quilómetros.

Os seis foron trasladados ao HULA e estiveron varias horas en observación por inhalación de fume, xa que ademais dous dos nenos son asmáticos. Pasaron a noite do domingo nun hotel de Lugo facilitado polo alcalde de Baralla, Miguel González Piñeiro, e agora teranse que quedar na capital. «Non temos achegados en Baralla e atopar unha vivenda alí é máis difícil que en Lugo, así que teremos que buscar aquí», di Kelly. Polo momento, o alcalde conseguiu que se puidesen quedar un par de noites no albergue Lug 2 e levoulles algo de roupa. Agora mirarán os trámites para trasladar aos nenos a un centro de Lugo e que non perdan o curso escolar, que acababan de empezar en Baralla. Onte pola mañá volveron á casa para ver se os animais estaban ben ou se se salvou algo. «Os animais sobreviviron pero non quedou nada, ver a casa así é moi triste», lamenta Kelly.

«Perdemos todo, necesitamos material escolar para os nenos e algo de roupa»

Luis, Kelly, Isabel e os seus tres nenos ven agora coas mans totalmente baleiras. «Perdemos a roupa, o material dos nenos, os nosos teléfonos móbiles, a nosa documentación e o diñeiro en efectivo que gardabamos na casa», declara Kelly. O incendio calcinou absolutamente todo o que tiñan. O que máis lles urxe agora é volver facer a documentación de Luis para poder pedir axuda á asistenta social. «Pero a asistenta necesita o seu DNI, que vale facelo dez euros, e nin iso temos».

Todos están agradecidos sobre todo ao alcalde de Baralla pola súa atención e colaboración absoluta. Nos días que queden no albergue Lug 2, os tres están abertos a recibir toda a axuda que se lles poida dar. «Calquera cousa será benvida, necesitámola». Preocúpalles sobre todo o material dos pequenos, que non teñen con que empezar o colexio. Isabel mudouse de Fene a Baralla cos tres nenos porque necesitaba axuda tras o accidente e ademais porque os servizos do colexio no concello lucense eran moito máis baratos. «Chegaron recentemente con toda a súa mudanza de Fene e acababámonos de gastar uns 600 euros no que necesitaban os nenos. Todo iso se queimou», explica. Kelly conta que Luis escribira un libro cando comezou a pandemia chamado «Entre todos» cuxos beneficios os doaron a Cáritas para axudar a quen fixese falta. «Agora somos nós os que pedimos axuda, quen nolo ía a dicir».