En resposta ao Xacobeo e á Mancomunidade sobre a Vía Künig

Patrimonio dous Ancares e Val de Torés O Debate DÁ VÍA KÜNIG

BARALLA

Mapa de la Via Künig. El grupo que investiga y promueve esta ruta ha creado una página de Facebook, «Via Künig. Camino Francés por Lugo», en la que aporta alguna documentación, como este «Mapa de los Caminos de Santiago» realizado por el gran estudioso de los caminos, párroco de O Cebreiro y director de Xacobeo Elías Valiña, extraído de su libro «El camino de Santiago. Estudio histórico - jurídico», CSIC, 1965. En el ya se explica la Vía Künig y se dibuja su trazado, que parte de O Cebreiro en dirección hacia Lugo.
Mapa da Via Künig. O grupo que investiga e promove esta ruta creou unha páxina de Facebook, «Via Künig. Camiño Francés por Lugo», na que achega algunha documentación, como este «Mapa dos Camiños de Santiago» realizado polo gran estudioso dos camiños, párroco do Cebreiro e director de Xacobeo Elías Valiña, extraído do seu libro «O camiño de Santiago. Estudo histórico - xurídico», CSIC, 1965. No xa se explica a Vía Künig e debúxase o seu trazado, que parte do Cebreiro en dirección cara a Lugo.

Vos colectivos Patrimonio dous Ancares e Val de Torés critican a postura dá Xunta

07 novs 2018 . Actualizado ás 09:20 h.

Dende o 2015, o Colectivo Patrimonio dos Ancares e a Asociación Val de Torés levamos realizados unha serie de actos encamiñados ao recoñecemento dunha variante do Camiño Francés de Santiago que denominamos como Vía de Künig, en referencia ao monxe alsaciano Herman Künig de Vach que escribiu unha guía despois dunha viaxe que fixo a Compostela no ano 1495. Dende aquelas solicitamos o apoio das distintas administracións públicas, fixemos charlas e camiñatas, etc. para dar a coñecer esta ruta á opinión pública. No seu momento tamén presentamos ante a Dirección Xeral do Patrimonio Cultural da Xunta de Galicia as propostas para o seu recoñecemento e das que aínda non recibimos contestación.

O 1 de novembro, os medios de comunicación recollían a noticia de que a S.A. de Xestión do Plan Xacobeo, integrada na Consellería de Cultura e Turismo, e a Mancomunidade de Concellos Galegos do Camiño Francés rexeitaban o recoñecemento desta variante. Tanto o informe do Xacobeo como o acordo da Mancomunidade produciuse a raíz do publicado na prensa o 24 de outubro onde se anunciaba a sinatura dun convenio entre os Concellos de Baralla, Becerreá, O Corgo, Lugo e As Nogais para que se recoñecera a variante.

Se ben é certo que tanto o Colectivo Patrimonio dos Ancares como a Asociación Val de Torés non coincidimos no itinerario defendido por nós co proposto polo Concello das Nogais por ese municipio, non nos impide que manifestemos o noso total desacordo co informe do Xacobeo como polo acordo adoptado pola Mancomunidade do Camiño Francés.

No que respecta ao Xacobeo, polo seguinte: Primeiro, din que a competencia para recoñecer como itinerario oficial do Camiño de Santiago correspóndelle á Dirección Xeral do Patrimonio. Polo tanto, consideramos unha inxerencia nas atribucións da citada Dirección Xeral o seu informe. Segundo: Din que non está acreditado que a ruta percorrida polo monxe Künig no século XV sexa unha ruta de peregrinación con uso prolongado a través dos séculos. En que se basan? Acaso é comprobable se esa variante tivo un uso continuado? Resulta cando menos chamativo que fagan tal aseveración, da guía do monxe alsaciano coñécense, ao menos, cinco edicións o que proba a súa demanda polo itinerario por el proposto. Terceiro: Din que existen testemuñas de peregrinos e de manifestacións da cultura xacobea por toda Galicia, e que polo tanto non xustifican a existencia dun camiño de peregrinación estendido nos séculos. Certo, pero cantos camiños da peregrinación recoñecidos poden presumir dunha guía escrita na Idade Media?

Cuarto: Abondan non anterior afirmando que a presenza de Künig e doutros peregrinos pola zona nunca acadou un volume que poida testemuñar ou seu uso prolongado non tempo como itinerario xacobeo. Como saben iso? Seica teñen a capacidade de viaxar non tempo? Se ben é certo que a documentación escrita, ademais dá guía, non é polo de agora demasiado abondosa, a que se conserva é moi clara: libros e notas de monxes do mosteiro de Penamaior, camiñería antiga, cartografía, libros parroquiais… Mesmo existe unha testemuña en épocas recentes, tratar dunha entrevista publicada nun xornal madrileño ou 14 de xullo de 1928 a un home de 102 anos natural de Gundián (Baralla) quen lembraba que cando era neno vía pasar aos peregrinos que ían a Santiago.

No que atinxe ao acordo da Mancomunidade do Camiño Francés, só advertimos unha teima por protexer «o seu Camiño». Ao respecto, sinalamos: Primeiro, negan a existencia histórica da variante, amosando, non sabemos se intencionadamente, o seu descoñecemento da guía de Künig, citada, entre outros moitos sitios, na xacopedia.com da que, supoñemos, deberan ter coñecemento. Segundo: Din que o Camiño Francés non se pode versionar. Certo, pero aquí ninguén tenta inventar ningún camiño, só se reivindica unha variante documentada do mesmo. A única que trata de terxiversar a historia é a Mancomunidade, mesmo negando a existencia da Guía de Künig. Terceiro: Din que o único Camiño Francés que existe é o declarado pola UNESCO como Patrimonio da Humanidade. Quen o nega? Pero omiten que en Galicia existen outros camiños a Santiago recoñecidos. Ou non son tal o Primitivo, o do Norte, a Vía da Prata, etc. Por que, entón, negar unha variante do Camiño Francés?

Á vista dos devandito informe e acordo, as propostas de recoñecemento enviadas á Dirección Xeral do Patrimonio Cultural polo Colectivo Patrimonio dos Ancares e a Asociación Val de Torés cremos que teñen poucas posibilidades de prosperar. Malia todo imos continuar a reivindicar o recoñecemento da Vía de Künig, un percorrido histórico que non se pode negar.

Tamén imos dirixir uns escritos aos concellos implicados, manifestándolle que pola nosa parte estamos dispostos a seguir traballando para que a Vía de Künig sexa unha realidade.

Colectivo Patrimonio dos Ancares e a Asociación Val de Torés

O Xacobeo fai inxerencia nas competencias de Patrimonio, órgano que recoñece vos camiños a Santiago