O novo presidente breoganista elixe a Raúl López como o mellor mandamáis dos catro cos que estivo no consello
15 oct 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O novo mandamáis do Leite Río Breogán é un home afable, moi accesible, seguro de si mesmo e cunha aparencia que non reflicte a jovialidad que realmente transmite. Entre o que distingue a José Antonio Caneda Goyanes (A Pobra do Brollón, 1951) tamén se inclúe unha desatada paixón polo baloncesto a pesar de que a súa curta etapa de deportista completouna como porteiro de balonmán. Non é novo nestas lidees. É a primeira vez que ocupa a cadeira de brazos principal do Breo, pero acumula unha dilatada experiencia como conselleiro do club.
-Formou parte do equipo de Raúl López, de Jesús Lence, de Antón Bao e de Suso Lázare. Non é así?
-Así é, e sempre de secretario.
-Que lle gustaría imitar de cada un?
-De todos aprendín moitas cousas, pero se tivese que elixir a un quedaría con Raúl López pola súa capacidade de xestión. Sabía dirixir moi ben o club, tiña unhas grandes ideas de financiamento, coñecía á perfección aos seus empregados... Era o xefe dunha gran empresa e os seus coñecementos aplicábaos no Breogán.
-Tiña ganas de ser presidente ou deu o paso por consideración cara aos seus compañeiros do consello?
-Ganas non tiña ningunha. Estaba moi tranquilo e moi a gusto nas miñas funcións de secretario e nun segundo plano no palco, pero na vida non sempre estás onde queres, lévanche as circunstancias. A miña volta ao Breogán xorde por mor da dimisión de dous conselleiros [Eduardo Valín e Luis Franco] que deixan a Suso Lázare nunha situación extrema e bota man do segundo máximo accionista do club, Narciso Fernández, que me di: ‘eu vou se vés ti'. Xa na última asemblea, por eliminación tócame ser a min o presidente e aquí estou.
-Da sombra pasa ao primeiro plano, a súa responsabilidade multiplícase. Asústalle o reto?
-Non, nin moito menos. No meu traballo teño responsabilidades maiores que esta todos os días.
-Parécelle demasiado crítica a afección do Breogán?
-A persoa máis crítica comigo son eu, así que me parece moi ben que a afección se queixe cando non estea de acordo con como se están facendo as cousas. Ás veces levará razón e outras non, pero está no seu dereito. Repito, eu son o primeiro que vexo e recoñezo os meus fallos.
-Á súa chegada á presidencia as decisións importantes estaban tomadas. É unha vantaxe ou un inconveniente?
-Neste caso creo que foi unha vantaxe. Xa nomearan un director xeral [Tito Díaz] que se encargou da composición do persoal e de reforzar o organigrama do club.
-Convéncelle o persoal?
-Eu non son a persoa idónea para xulgar ao equipo. Os temas deportivos quedan para as persoas que entenden diso. O consello non debe entrar en análise e menos a estas da competición.
-Cal é a súa maior ambición como presidente do Breo? Ademais de devolvelo á Liga Endesa, claro.
-A meta principal é consolidar ao Breo na ACB, que xa é bastante. Ascender non é tan doado como parece, e a permanencia na ACB tamén é extremadamente complicada e como todos sabemos depende de moitos factores. Outro dos meus maiores desexos é que o baloncesto en Lugo estea unido. Debemos evitar as divisións e remar todos na mesma dirección. Se somos poucos e amais malavenidos, mal asunto, iso non conduce a nada bo.
-A día de hoxe están preto dos 4.000 abonados...
-Cos convenios e demais xa superamos os 4.000.
-Son moitos, superan as súas previsións, non?
-Por suposto, son moitos máis dos agardados, o que demostra que Lugo é unha cidade que ama o baloncesto e ama ao Leite Río Breogán.
-Cal é o estado económico actual do club?
-É unha pregunta que non podo precisar porque só levo pouco máis de dez días como presidente. O que che podo dicir é que as previsións son optimistas e estamos en vía de cubrir o orzamento da nova tempada.
-Pero arrastran débeda da pasada tempada.
-Agora mesmo si porque faltan subvencións por cobrar. En canto cheguen creo quedará practicamente liquidada.
-Deportivamente, o panorama tamén é alentador a pesar do revés en Palencia.
-Imos pensar no próximo partido, que é o máis oportuno. Van só 3 encontros e quedan aínda 31, que son unha barbaridade. Isto dá moitas voltas e se todo ascenso é complicado, na LEB Ouro o é aínda máis. Isto acaba de empezar e xa houbo unas cantas sorpresas. Ninguén contaba con Ourense e Valladolid aí arriba nin que Palma perdese dúas dos tres primeiros partidos.
-A primeira derrota tiña que chegar algunha vez e Palencia non é un destino plácido...
-Perder alí entraba dentro da lóxica, así que non podemos dramatizar. Imos ser prudentes e ir paso a paso.
-Se as cousas se tuercen sempre queda a bala dos extracomunitarios.
-Temos esas prazas sen cubrir, é verdade, pero iso xa se escaparía do noso ámbito, sería cousa de Tito Díaz, o director xeral. Pero insisto, non ten moito sentido falar agora diso porque van tres partidos e perdemos só un.